معنی کارشکن
- کارشکن((شِ کَ))
- کسی که مانع پیشرفت کار باشد، سخن چین، نمام
واژههای مرتبط با کارشکن
کارشکن
- کارشکن
- آنکه یا آنچه مانع پیشرفت کار می شود
کارشکن
- کارشکن
- شخص کار شکننده را گویند
کارشکن
- کارشکن
- هر چیز که مانع از پیشرفت کار باشد. (ناظم الاطباء). آنکه کار شکنی کند. ساعی. واشی
کارشکن
- کارشکن
- اخلالگر، اشکال تراش، جلوگیر، مانع، مخل
کارشکنی
- کارشکنی
- ایجاد مانع در پیشرفت کار
کمرشکن
- کمرشکن
- ویژگی آنچه فشار زیادی به کمر وارد کند، کنایه از دشوار، طاقت فرسا مثلاً مشکلات کمرشکن، کنایه از ویژگی وسیله ای که از وسط خم می شود
کار کن
- کار کن
- آنکه بکار پردازد کسی که کاری ورزد کارگر مقابل کار فرما: (کار کن هست کار فرما نیست) (تاریخ سلاجقه محمد بن ابراهیم)، عامل کار گزار: (تا غایت که ضریبه خراج در ایام عمال و گماشتگان و کار کنان ماکان بن کاکی... بدویست دینار برسید - 3. {عامل موثر، عضو اداره یا موسسه ای عضو (بدین معنی جمع آن (کارکنان) مستعمل است)، دفتر دار جمعیتی که تحت ریاست زمیندار میباشد، مسهل منضج مقابل جوشانده، بادوام: قماش کار کن
کار شکن
- کار شکن
- کسی که مانع پیشرفت کار باشد آنکه کار شکنی کند، سخن چین ساعی نمام
کا شکن
- کا شکن
- نوعی حلوا: (بر افراختند از قفایش چو باد ز کا شکن سنجق عدل و داد) (بسحاق اطعمه)
