معنی کار و کیا
- کار و کیا((رُ))
- کار، عمل، امیری، پادشاهی، تسلط، جاه و جلال، شأن و مقام
واژههای مرتبط با کار و کیا
کار و کیا
- کار و کیا
- قدرت، توانایی، فرمانروایی، سلطنت،
برای مِثال عشق آن بگزین که جملۀ انبیا / یافتند از عشق او کاروکیا (مولوی - ۴۳)
کار و کیا
- کار و کیا
- کار عمل، امیری پادشاهی کیایی تسلط: (بر فلک جان راست صد کار و کیا در زمین این تن چو خر خاید گیا) (مثنوی)، جاه و جلال شان و مقام. کار کیا
کار و کیا
- کار و کیا
- کار و عمل. ساز، گاه بجای کار وکیایی آید بمعنی امیری، پادشاهی، تسلط:
بر فلک جان راست صد کار و کیا
در زمین این تن چو خر خاید گیا.
مولوی.
عشق آن بگزین که جمله انبیا
یافتند از عشق او کار و کیا.
مولوی.
مه چو بی این ابر بنمایدضیا
شرح نتوان کرد از آن کار و کیا.
مولوی (امثال و حکم دهخدا ج 3).
گفت اطفال من اند این اولیا
در غریبی فرد از کار و کیا.
مولوی.
لیک با باگندمان این آسیا
ملک بخش آمد دهد کار و کیا.
مولوی
کار و کرد
- کار و کرد
- کار و عمل، صنعت، پیشه، کار و بار
کار و کیایی
- کار و کیایی
- امیری پادشاهی کیایی: (چو وقت آن نماند پادشاهی بکاری ناید آن کار و کیایی) (نظامی)
کار و کشت
- کار و کشت
- آنچه از شخصی یا شیئی صادر شود، آنچه که کرده شود، فعل عمل، شغل پیشه، صنعت، هنر، امر
کار و کشت
- کار و کشت
- کشت و زرع، کشاورزی
کار و کیائی
- کار و کیائی
- رجوع به کار و کیایی شود
کار و کیایی
- کار و کیایی
- کارکیایی. پادشاهی. امیری:
طاقت آن کار و کیایی نداشت
کز غم کار تو رهایی نداشت.
نظامی.
چو وقت آن نماند پادشایی
بکاری نامد آن کار و کیایی.
نظامی.
ملک بدین کار و کیایی تراست
سینه کن این سینه گشایی تراست.
نظامی