معنی قوام
- قوام((قَ))
- مایه زیست، اصل چیزی، اعتدال، عدل، استواری، استحکام، راستی
واژههای مرتبط با قوام
قوام
- قوام
- پایداری
قوام
- قوام
- آنکه یا آنچه چیزی به آن قایم باشد، پایه، ستون، نظام
قوام
- قوام
- غلظت، اُستُواری، محکمی، استحکام، محکم کاری، استقامت، ثبات، اطمینان
پایداری، اِستِحکام، صَلابَت، تَأَثُّل، ثَقابَت، رَصانَت، اِتقان، اِشتِداد، رُستی، جَزالَت، ثُبوت
قوام
- قوام
- راستی، عدل
قوام
- قوام
- آن چه که کاری یا چیزی به آن قائم باشد
قوام
- قوام
- قائِم ها، ایستاده ها، پابرجاها، استوارها، ثابت و برقرارها، پایدارها، جمعِ واژۀ قائِم
قوام
- قوام
- جَمعِ واژۀ قائم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به قائم شود
قوام
- قوام
- بیماریی است در پای گوسفند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج)
قوام
- قوام
- نیکوقامت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) : رجل قوام، مرد نیکوقامت. (منتهی الارب). الحسن القامه و القوی علی القیام بالامر، امیر. ج، قوامون. (از اقرب الموارد)، سرپایی. (یادداشت مؤلف) : و اکثر مایعرض (الدوالی) یعرض للفیوج و المشاه و الحمالین و القوامین بین ایدی الملوک. (قانون ابوعلی سینا)