معنی قوافل
- قوافل((قَ فِ))
- جمع قافله
واژههای مرتبط با قوافل
قوافل
- قوافل
- جمع قافله، کاروان ها اسپان تکیده
قوافل
- قوافل
- جمعِ واژۀ قافله، گروهی از مردم که با هم به سفر بروند یا با هم از سفر برگردند، کاروان
قوافل
- قوافل
- جَمعِ واژۀ قافله. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). رجوع به قافله شود.
- خیل قوافل، اسبان باریک و لاغرشده. (منتهی الارب) (آنندراج)
قوافی
- قوافی
- جمعِ واژۀ قافیه، پشت گردن، پس گردن، آخر چیزی، در علوم ادبی یک مصوت یا رشته ای از چند صامت و مصوت که در آخرین کلمۀ ابیات یک قطعه شعر یا در آخرین کلمۀ مصراع های یک بیت تکرار شود، ولی این تکرار، تکرار یک کلمه با معنی واحد نباشد مانند «ﺴَﺖ» و یا « َر»، پساوند، سرواده، در بیت اخیر کلمۀ «دارد» ردیف است
نوافل
- نوافل
- جمعِ واژۀ نافله، نماز مستحبی که پس از نماز واجب خوانده می شود، عبادتی که واجب نباشد، عبادت غیر واجب، عطیه، بخشش، غنیمت
قوابل
- قوابل
- جمعِ واژۀ قابله، زنی که هنگام زاییدن زن آبستن بچۀ او را می گیرد، ماما، دایه، قابل
قوافی
- قوافی
- جمع قافیه، پساوند ها
قواصل
- قواصل
- جمع قاصل، شمشیر های بران
قوابل
- قوابل
- جمع قابله، مانافان ماماها
