معنی قلیا
- قلیا((قَ))
- شخار، ماده ای که از اشنان گرفته می شود و از آن در صابون سازی استفاده می کنند
واژههای مرتبط با قلیا
قلیا
- قلیا
- از قلی تازی: بلخج زاگ سیاه ریلو شغار شخار اشخار. یا جوهر قلیا. سود سوز آور را گویند که در تداول به نام سود محرق نیز مشهور است و امروزه فقط به نام سود اطلاق می شود
قلیا
- قلیا
- زاجِ سیاه، قلیا که از اشنان گرفته می شود و در صابون پزی به کار می رود، اَشخار، شَخار، شَخیرِه، لَخج، بَلخَچ، خُشار
قلیا
- قلیا
- قلی. رجوع به قلی شود
قلبا
- قلبا
- از ته دل
الیا
- الیا
- الیاس، خدای من یهوه است، نام یکی از پیامبران بنی اسرائیل و در اسلام یکی از چهار پیامبر جاویدان
علیا
- علیا
- رفیع، والا
هلیا
- هلیا
- خورشید
الیا
- الیا
- یونانی پنیرک دشتی از گیاهان
علیا
- علیا
- هر مکان مرتفع، جای بلند، سرکوه، آسمان
مقابلِ سفلیٰ، ویژگی جای بلند، بالا، والا، با ارزش
