عضدالدین ایجی، عبدالرحمان بن احمد بن عبدالغفار. امام علامۀ محقق مدقق شیرازی شافعی. وی به سال 700 یا 701 هجری قمری متولد و به سال 756 وفات یافت. وی مؤلف المواقف و شرح مختصر ابن حاجب و الفوائد العیاشیه و جز اینها است. در ایج یکی از شهرهای اطراف شیرازبه دنیا آمد. از پیشوایان حکمت و عالمان اصول و مبانی عربی و دارای فنون مختلف و در کرامت نفس و اخلاق، عالی و ممتاز بود. ثروت بسیار داشت و از دانشجویان وطلاب دستگیری مینمود. از استادان زمان خود علوم را فراگرفت و همنشین با شیخ زین الدین هیکی شاگرد بیضاوی و جز او بود. و متصدی منصب قضاء ممالک گشت. او را شاگردان بزرگی بود که در اطراف و اکناف شهرت یافتند ازجمله شیخ شمس الدین کرمانی و تفتازانی و ضیاء قربی را میتوان نام برد. تاج الدین سبکی گوید: وی بیشتر در شهر سلطانیه اقامت داشت و در روزگار ابوسعید قاضی ممالک گشت و سرانجام به ایج منتقل گردید و در زندان قلعۀ وریمیان وفات یافت. او راست: 1- آداب البحث: همه قواعد آن را در ده سطر بیان نموده است و این کتاب در ضمن مجموع من مهمات الفنون به چاپ رسیده. 2- الالهیات و السمعیات و التذییل از کتاب مواقف و در آن است بخشی از کتاب مواقف که نام برده میشود. این کتاب در لایپزیک به سال 1848 میلادی چاپ شده است، با ملاحظاتی لاتینی از استاد سوارنزن. 3- الرساله العضدیه در علم وضع و آن ضمن مجموعه ای است از مهمات الفنون و در مجموعۀرقم 101. 4- شرح القاضی العضد علی مختصر المنتهی تألیف ابن حاجب. این دو جزء است و در آستانه به سال 1307 هجری قمری چاپ شده است. 5- العقائد العضدیه و آن مختصری است مفید و قاضی پس از 12 روز از پایان آن وفات یافته و آخرین تألیف اوست. 6- المواقف فی علم الکلام و تحقیق المقاصد و تبیین المرام. این کتاب را برای غیاث الدین وزیر خدابنده تألیف کرد و آن کتابی است گرانمایه و پرارزش که فضلاء بدان اهمیت میدهند. این کتاب با شرح سیدشریف جرجانی بر آن چاپ شده و بخشی ازاین تألیف به نام الالهیات و السمعیات و التذییل ازکتاب مواقف قاضی عضدالدین ایجی با شرح جرجانی سیدشریف میباشد. (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1332 و 1333)
کاسۀ سر بریدن یا شکستن، یا زدن بر آن، رسیدن بر کاسۀ سر کسی، خوردن آنچه در کاسه باشد، بیرون آوردن آنچه در آوند است، کشیدن اشکنه و جز آن را، گندم دانه بر باد کردن و بردن هرچه باشد. (منتهی الارب) (آنندراج)
بهر جزاندن، نابدوری دور گشتن از نابی، غیژیدن کودک، غیژیدن تیر (غیژیدن لغزیدن و خزیدن کودکان) دور شدن از اصل، فرو افتادن تیر از نشانه، دوری، هر تغییری که در اصول افاعیل عروضی داده شود
