بانگ کلاغ، صدای کلاغ، قارقار قیر، مادۀ غلیظ و سیاه رنگی که از نفت گرفته می شود، زفت کنایه از سیاه، برای مِثال در غم آزت چو قیر سر شده چون شیر / وآن دل چون تازه شیر نوشده چون قار (ناصرخسرو۱ - ۲۵۱) برف، برای مِثال چشم این دائم سفید از اشک حسرت همچو قار / روی او دائم سیه از آه محنت همچو قیر (انوری - ۲۴۵)، سفید قارّ و قور: صدای شکم، کنایه از سر و صدا، هیاهو
سیاه، (برهان) (آنندراج)، سیاهی، (مهذب الاسماء) : بند من وزن سنگ دارد و روی روز من رنگ قیر دارد و قار، مسعودسعد، ، دودۀ مرکب، مرکب: سر نامه چون گشت مشکین ز قار نخست آفرین کرد بر کردگار، فردوسی، ، خون که در پوست بمیرد، (مهذب الاسماء)، شتران یا گلۀ بزرگ از شتران، درختی است تلخ، (آنندراج)
قیر. (برهان) (قاموس). قیر که بر کشتی و جز آن مالند. (آنندراج). زفت. زفت رومی: بکشتند از ایشان ده و دو هزار همی دود و آتش برآمد چو قار. فردوسی. به دیده چو قار و به رخ چون بهار چو می خورده و چشم او پرخمار. فردوسی. چو خورشید سر برزد از کوهسار بگسترد یاقوت بر پشت قار. فردوسی. وندر شکمش (سیب خُردک خُردک دو سه گنبد زنگی بچه ای خفته به هریک در چون قار. منوچهری. چون به در خانه زنگی شوی روی چو گلنارت چون قار کن. ناصرخسرو. نه مکان است سخن را سر بی مغزش نه مقر است خرد را دل چون قارش. ناصرخسرو. چون قار سیه نیست دل ما و پر از گرد گر چه دل چون قار تو پر گرد و غبار است. ناصرخسرو. چو دریاست این گنبد نیلگون زمین چون جزیره میان اندرون شب و روز بر وی چو دو موج بار یکی موج از او زر و دیگر چو قار. اسدی. قار به فارسی مشهور به قیر است و آن از زمین با آب گرم از چشمه ها میجوشد. سیاه مایل به سرخی و اصل آن بعضی صلب و برخی سیال میباشد و با قدری خاک نیز طبخ میدهند تا توان بر کشتی و امثال آن اندود. و قوتش تا سی سال باقی است. در سیم گرم و خشک ودر افعال قریب بقفر و منضج دمل و محلل اخلاط غلیظه ولزجۀ سینه و دماغ و مانع تغییر آب و طعام و فساد وبائی هوا و معین هضم، و جهت معده و جگر و سپرز نافع و خائیدن او جهت رفع رطوبات و ثقل زبان و فساد لثه وضرس که بیحسی دندان میباشد مفید و ظرف به قیر اندوده مدتی مدید آب را مانع تغییر است و آشامیدن آب از آن ظرف مصلح غلظۀ آب و رافع طاعون، و شرابی که در خم قیر اندوده ترتیب دهند گرمتر و سریع الخروجتر از بدن است، و خمار او کمتر میباشد. و اکثار خوردن قیر مورث قرحۀ مثانه و مصلحش صمغ عربی و لعابها و قدر شربتش تا یک درهم و بدلش قفر است. (تحفۀ حکیم مؤمن)
برف، (برهان) (آنندراج) (غیاث) : چشم این دائم سپید از اشک حسرت همچو قار روی آن دائم سیاه از آه محنت همچو قیر، انوری، تا چو قیر است و قار در شب و روز ساحت و عرصۀ قفار و بحار روز خصمت سیاه باد چو قیر روی بختت سپید باد چو قار، امامی هروی، همیشه تا که به تازی مطر بود باران چنانکه برف بودبر زبان ترکی قار دل موافق رایت چو برف باد سپید رخ مخالف جاهت سیاه باد چو قار، مختاری، ، سپید، (برهان) (آنندراج)، سپیدی
دهی است از دهستان حسن آباد بخش حومه شهرستان سنندج، در 7000 گزی جنوب خاور سنندج و 2000گزی خاور شوسۀ سنندج به کرمانشاه، در دامنه واقع و هوای آن سردسیری است، 171 تن سکنه دارد، آب آن از چشمه و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و گله داری صنایع دستی آنان قالیچه و گلیم و جاجیم بافی است، راه مالرو دارد، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5) نام دهی است به ری، (معجم البلدان) (منتهی الارب) نام دهی است در مدینه، (آنندراج)
