معنی فنج
- فنج((فَ یا فُ نْ))
- کسی که بیماری ورم بیضه دارد، فتق، ورم بیضه
واژههای مرتبط با فنج
فنج
- فنج
- مبتلا به که بیماری فتق، دبه خایه، غر،
برای مِثال عجب آید مرا ز تو که همی / چون کشی آن گران دو خایۀ فنج ، غری، فتق، کلان، بزرگ(منجیک - شاعران بی دیوان - ۲۲۲)
فنج
- فنج
- بزرگ، کلان
فنج
- فنج
- کسانی که محبت آنها را ناخوش دارند. (منتهی الارب). الثقلاء. (اقرب الموارد)
فنج
- فنج
- ماری که آزار به کسی نرساند. (برهان). مار خانگی. (یادداشت مؤلف)
فنج
- فنج
- معرب فنگ است. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) : برگ فنج که به تازی بنج گویند اندر شراب انگوری پخته، پختنی برچشم نهادن علاجی سودمند است. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)
رنج
- رنج
- مشقت، زحمت، محنت
بفنج
- بفنج
- ماری که زهر نداشته باشد
بنج
- بنج
- پارسی تازی شده بنگ از گیاهان پارسی تازی شده بن ریشه بنگ
غنج
- غنج
- کرشمه، ناز
