فن و فن فن و فن آوازی که از بینی به هنگام گرفتگی آن و زکام برآید. (فرهنگ فارسی معین). فِن فِن. - فن و فن کردن. رجوع به این ماده شود لغت نامه دهخدا
من و من من و من سخن جویده جویده و تو دماغی تانی و درنگ بسیار در سخن گفتن: (شنوندگان او یعنی سید میران و هما از من منهای نا مفهومش رو هم رفته چیزهایی که باید بفهمند فهمیدند.) (شام. 363) فرهنگ لغت هوشیار