معنی فرغن
- فرغن((فَ غَ))
- زمینی که سیل آن را کنده و گود کرده باشد، جوی آب که تازه احداث شده باشد، کاریز آب، فراکن، فرغن، فرکن
واژههای مرتبط با فرغن
فرغن
- فرغن
- فَرکَن، زمینی که سیل از آن عبور کرده و آن را کنده و گود کرده باشد، فَرکَند
فرغن
- فرغن
- جوی که تازه احداث کرده باشند و آب در آن روان کنند
فرغن
- فرغن
- جوی نوی را گویند که تازه احداث کرده باشند و آب در آن روان کنند. (برهان). فرکن. (یادداشت به خط مؤلف) (حاشیۀ برهان چ معین) :
کسی کز دور بیند گاه بخشش دست راد او
به چشم آیدش مر دریا از آن پس فرغر و فرغن.
لامعی.
رجوع به فرغر و فرکن و فرگن شود، به فارسی عشقه است و گفته اند نوعی از لبلاب است. (فهرست مخزن الادویه). فرغند. رجوع فرغند شود
ارغن
- ارغن
- لاتینی تازی شده ارغنون زیونانیان ارغنون زن بسی که بردند هوش ازخنیا سازهایی ذوات اوتار و سازهایی که از تعداد زیادی لوله تشکیل شده و هوا را با واسطه داخل آن لوله ها دمند، سازیست که یونانیان و رومیان مینواختند ارگ، سازیست که خالی باشد بچرم کشیده و بر آن رودها بندند و آن سابقا مربع بوده مشابه صندوق ارغنن
فرین
- فرین
- ستوده، یگانه، شکوه دین، با شکوه، شکوهمند، مخفف فروردین ماه اول بهار
فرغان
- فرغان
- فرغانه، نام شهری در ترکستان قدیم
فرزن
- فرزن
- نام روستایی در نزدیکی هرات
فرغند
- فرغند
- پلید، گندیده، بدبو، در علم زیست شناسی عَشَقه، گیاهی با برگ های درشت و ساقه های نازک که به درخت می پیچد و بالا می رود، پاپیتال، لوک، جلبوب، دارسج، ازفچ، غساک، لبلاب، نیژ، نویچ، بدسگان، سَن، فژغند،
برای مِثال ایا سروبن در تک وپوی آنم / که فرغند آسا بپیچم به تو بر (رودکی - ۵۰۰)
فرکن
- فرکن
- زمینی که سیل از آن عبور کرده و آن را کنده و گود کرده باشد، فَرغَن، فَرکَند، جوی آب، کاریز، نقب
