معنی فرخ
- فرخ((فَ رُّ))
- خجسته، مبارک، زیبا
واژههای مرتبط با فرخ
فرخ
- فرخ
- شاد، تابان، زیبا، خجسته، مبارک، فرخنده، نام یکی از امیران سیستان در عهد سلجوقیان، از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از مرزبانان خسروپرویز پادشاه ساسانی
فرخ
- فرخ
- مبارک، میمون، خجسته، زیباروی، کامیاب، خوشبخت، محترم، ارجمند، بزرگوار، خوشایند، نیک، خوشا، نیکا، حبذا
فرخ
- فرخ
- مبارک، خجسته، میمون ومبارک
فرخ
- فرخ
- جوجه
فرخ
- فرخ
- جوجِه، بچۀ هر پرنده که تازه از تخم درآمده باشد به ویژه مرغ خانگی، جوزِه، جوژِه، چوزِه، فَرَه
فرخ
- فرخ
- شهرکی است به ناحیت پارس میان داراگرد و حدود کرمان، جایی با کشت و زرع بسیار و نعمت فراخ. (از حدود العالم). این نام در دیگر مآخذ جغرافیایی دیده نشد
فرخ
- فرخ
- یکی از مفسرین اوستاست که در اواخر عهد ساسانی میزیسته است. (از ایران در زمان ساسانیان کریستن سن ترجمه رشیدیاسمی ص 74)
فرخ
- فرخ
- بیرون شدن ترس کسی و آرمیدن. (منتهی الارب). زوال یافتن پریشانی و یافتن اطمینان. (از اقرب الموارد) ، دوسیدن به زمین. (منتهی الارب). چسبیدن به زمین. (اقرب الموارد)
فرخ
- فرخ
- خجسته، خوش یوم، سعد، فرخنده، مبارک، میمون، همایون، تابان، درخشان، رخشنده، زیبا، مفخم
متضاد: مشئوم