معنی فدرنگ
- فدرنگ((فَ رَ))
- چوبی که پشت در می انداختند تا در باز نشود، چوبی که رختشوی ها رخت را به هنگام شستن به آن می کوبیدند
واژههای مرتبط با فدرنگ
فدرنگ
- فدرنگ
- کلون، چوب گازران که جامه را هنگام شستن با آن می کوبند
فدرنگ
- فدرنگ
- چوبی که دقاقان جامه را بدان کوبند و در خانه ها زنان برخت پوشیدنی و غیره زنند و تاه کنند جندره رخت مال، چوبی که گازران بر جامه زنند و جامه را بدان تاب دهند و بیفشارند، چوبی گنده و ستبر و قوی که در پس خانه (سرای) اندازند تا در گشوده نگردد، قرمساق
فدرنگ
- فدرنگ
- چوبی گنده و سطبر و قوی که در پس کوچه اندازند تا درگشوده نگردد، چوبی که گازران بر جامه زنند و جامه را بدان تاب دهند. (برهان) :
پای بیرون منه از پایگه دعوی خویش
تا نیاری به در کون ِ فراخت فدرنگ.
خطیری (از لغت فرس).
، چوبی که دقاقان جامه بدان کوبند و در خانه ها زنان به رخت و پوشیدنی و غیره زنند و تاه کنند و آن را جندره و رختمال خوانند، کنایه از قرمساق و دیوث هم هست، به زبان ماوراءالنهر خوردنی و طعامی باشدکه در دستمالی بسته از جایی به جایی برند، دستور. (برهان)
آدرنگ
- آدرنگ
- رنج، محنت، آفت
آدرنگ
- آدرنگ
- رنج، اندوه، آفت، مصیبت
آدرنگ
- آدرنگ
- آذرنگ،
برای مِثال نباشد کوه را وقت درنگ تو درنگ تو/ جهان هرگز نخواهد تا تو باشی آدرنگ تو (فرخی - ۴۲۲)
بدرنگ
- بدرنگ
- چیزی که رنگ و جنسش خوش نباشد. (ناظم الاطباء). زشت رنگ. (آنندراج). که لونی نامطبوع دارد. (یادداشت مؤلف) : پس بیکبار بگشاید و بسیاری خون بدرنگ برآید. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
چون مزاج آدمی گِل خوار شد
زرد و بدرنگ و سقیم و خوار شد.
مولوی
ادرنگ
- ادرنگ
- رنج و محنت. (اوبهی) (برهان).
صدرنگ
- صدرنگ
- رنگارنگ. ملون. و صد در بیت زیر افادت تکثیر کند:
جامۀ صدرنگ از آن خم ّ صفا
ساده و یکرنگ گشتی چون ضیا.
مولوی