معنی فتحه
- فتحه((فَ حِ))
- علامت حرکت فتح که بالای حرف گذاشته می شود، زبر، جمع فتحات
واژههای مرتبط با فتحه
فتحه
- فتحه
- حرکتی از حروف که هنگام تلفظ آن دهان گشوده می شود، زِبَر، نشانۀ این حرکت که در روی حرف گذاشته می شود
فتحه
- فتحه
- علامت حرکت در روی حرف، در فارسی زبر گویند
فتحه
- فتحه
- فرجه. (اقرب الموارد). شکفتگی. (منتهی الارب) ، نازش مردم به چیزی که دارد، از ملک و ادب و از علم و هنر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
فتحه
- فتحه
- علامت حرکت فتح. (اقرب الموارد). زبر، و استعمال این نزد بصریان در مبنی و معرب هر دو آمده. (غیاث). صورت آن در کتابت این است: ’’. (یادداشت بخط مؤلف) :
امروز بیامدی به صلحش
کش فتحه و ضمه برنشاندی.
سعدی.
، شکاف قلم. (یادداشت بخط مؤلف). رجوع به فتح شود
فتنه
- فتنه
- آشوب
فتنه
- فتنه
- شورش، طغیان، مفتون، عاشق، دلداده
فاتحه
- فاتحه
- اولین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۷ آیه، حمد، فاتحه الکتاب، ام الکتاب، وافیه، شکر، سبع المثانی، قرائت سورۀ فاتحه برای آمرزش روح درگذشته، فاتحه خواندن، آغاز، اول
فاتحه خواندن: قرائت سورۀ فاتحه برای آمرزش روح درگذشته
فاتحه
- فاتحه
- اول چیزی را گویند و نام نخستین سوره از قرآن کریم می باشد
فتوه
- فتوه
- جوانی، سخا کرم بخشندگی، جوانمردی مردانگی، ایثار است یعنی غیر را برنفس خود ایثار کند و آن ایثار بجاه است و اعلی درجه آن ایثار بنفس است بدان که در امر غیر سعی کند و او را بر خود برتری دهد لغزشهای او را نادیده انگارد و با همگان بانصاف عمل کند. یا علم فتوت. موضوع آن علم فتوت نفس انسان است از آن جهت که مباشر و مرتکب اعمال نیک گردد و تارک و رادع اعمال بد و پست شود باراده و به عبارت دیگر تجلیه و تخلیه و تزکیه را شعار و دثار خود سازد تا رستگاری یابد و به نجات ابد رسد