معنی فاتحه
- فاتحه((تِ حِ یا حَ))
- مؤنث فاتح، آغاز کار، اول چیزی، دعای خیر برای مرده، فاتحت
فاتحه چیزی را خواندن: دیگر امید بازیافتن چیزی را نداشتن، مصرف کردن و به اتمام رساندن
فاتحه نخواندن: برای کسی یا چیزی اهمیت نداشتن
واژههای مرتبط با فاتحه
فاتحه
- فاتحه
- اولین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۷ آیه، حمد، فاتحه الکتاب، ام الکتاب، وافیه، شکر، سبع المثانی، قرائت سورۀ فاتحه برای آمرزش روح درگذشته، فاتحه خواندن، آغاز، اول
فاتحه خواندن: قرائت سورۀ فاتحه برای آمرزش روح درگذشته
فاتحه
- فاتحه
- اول چیزی را گویند و نام نخستین سوره از قرآن کریم می باشد
فاتحه
- فاتحه
- یا فاتحهالکتاب. نام نخستین سورۀ قرآن کریم که سورۀ حمد نیز گویند. چون در مجلس سوگواری این سوره را برای شادی روان مرده میخوانند، ’فاتحه خوانی’ بمعنی سوگواری بکار میرود
فاتحه
- فاتحه
- آغاز، اول، بدایت، فاتحت، گشایش، مقدمه
متضاد: خاتمه
فائحه
- فائحه
- فایحه
فایحه
- فایحه
- مؤنث فایح
فادحه
- فادحه
- پتیار سخت آسیب بزرگ پیشامد بد
فاتنه
- فاتنه
- مونث فاتن شوراننده زن، سوسن دشتی
فاتحت
- فاتحت
- مونث فاتح، آغاز هر چیز اول مقابل خاتمه، جمع فواتح. یا فاتحه فکرت. آغاز اندیشه، ابتدای سخن. یا آغاز و خاتمه. آغاز و انجام. یا فاتحه نخواندن برای کسی. اهمیتی بدو ندادن، توضیح منشا این مثل الف لیله و لیله است