معنی غر
- غر
- شخصی که خصیه اش بزرگ شد، برآمدگی در اعضا، جمع کردن باد در دهان برای آن که با قبضه بسته بر آن زنند تا صدا کند
واژههای مرتبط با غر
غر
- غر
- زن فاحشه، قحبه، زن بدکار،
برای مِثال ای پسر گیتی زنی رعناست بس غر با فریب / فتنه سازد خویشتن را چون به دست آرد غریب ، نامرد، مخنث،(ناصرخسرو - لغت نامه - غر) برای مِثال همچو خوبی دلبری مهمان غر / بانگ چنگ و بربطی در پیش کر (مولوی - ۱۰۱۵)
غر
- غر
- جوان بی تجربه و کار نا آزموده، کسی که فریب بخورد
غر
- غر
- مردی که مرض فتق یا ورم بیضه دارد، کسی که خایه اش بزرگ شده باشد، دبه خایه
غر
- غر
- مریضی فتق یا ورم بیضه
غر
- غر
- آواز غوک، صدای وزغ
غر
- غر
- قحبه، زن فاحشه، مخنث
غر
- غر
- نیکو، بزرگوار، اسب پیشانی سفید
غر
- غر
- ترکیده و شکسته، فرو رفته بر اثر ضربه
غر
- غر
- قر، جنباندن جز یا تمام بدن از روی ناز
قر و غربیله: ناز و ادا و اطوار
قر و غمزه: جنبانیدن جز یا تمام بدن از روی ناز و توأم با اشاره چشم و ابرو
قر و فر: کنایه از آرایش و زینت یا غر و غمزه
