معنی عوا
- عوا((عَ وّ))
- گاوران، نام یکی از صورت های فلکی جنوبی به شکل مردی ایستاده که عصایی در دست دارد
واژههای مرتبط با عوا
عوا
- عوا
- گاوچِران، از صورت های فلکی نیمکرۀ شمالی شامل ۲۲ ستاره به صورت مردی ایستاده که عصایی در دست دارد، گاوران، عَوّاء، بَقّار، صَیّاح، حارِسُ الشَّمال، حارِسُ السَّماء، طارِدُ الدُبّ
عوا
- عوا
- زوزه کشیدن، بانگ کردن سگ، گرگ یا شغال، زوزۀ سگ، بانگ سگ یا شغال یا گرگ
عوا
- عوا
- زوزه کشنده
عوا
- عوا
- عُواء. بانگ گرگ و سگ و شغال و روباه و آهو. (آنندراج) (غیاث اللغات). عوّا نوای عُوا برگرفت. (ترجمه تاریخ یمینی ص 159). و رجوع به عُواء شود
عوا
- عوا
- عواء. نام منزلی است از منازل قمر. رجوع به عَوّاء شود:
بی صرفه در تنور کن آن زرّ صرف را
کو شعله ها به صرفه و عوا برافکند.
خاقانی.
خصم سگ دل ز حسد نالد چون جبهت ماه
نور بی صرفه دهد وعوع عوا شنوند.
خاقانی.
شیر هشیار از سگ وحشت فزا برتافت رو
نور جبهه شور عوا برنتابد بیش ازین.
خاقانی.
عَوّا نوای عُوا برگرفت. (ترجمه تاریخ یمینی ص 159).
عوا ز سماک هیچ شمشیر
تازی سگ خویش رانده بر شیر.
نظامی
عوا
- عوا
- عواء. منزلی است مر ماه را، و آن پنج یا چهار ستاره است به شکل الف، از برج سنبله. (منتهی الارب) :
الا که تا براین فلک بود روان
شجاع او و حَیّهالحوای او.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی چ 1 ص 85).
گلبن چو برج جوزا گشته ست و گل بر او
بشکفته جای جای سماک و عوا شده ست.
ناصرخسرو.
و رجوع به عَوّا و عَوّاء شود
حوا
- حوا
- حیات، نام همسر آدم (ع)
حوا
- حوا
- مشیانه
عطا
- عطا
- دهش
