جایگاهی است در بادیه. و گویند کوهی است طویل دریک فرسخی ماورای ضریه ازآن ِ بنی عامر. و آن را کوهی ازآن ِ بنی دُبَیر در بلاد بنی جعفر بن کلاب دانسته اند که در پایۀ آن آب ناصفه واقع است. (از معجم البلدان). - داره عسعس، ازآن ِ بنی جعفر است. (از معجم البلدان)
صیغۀ ماضی از مصدر عسعسه است به معنی تاریکی درآوردن شب. (از غیاث اللغات). و در فارسی با توجه به مورد استعمال آن در قرآن کریم، بعنوان صفتی برای شب بکار رفته است: ایمان به وجود تو جدا گشت ز کفران چون روز درخشنده جدا از شب عَسْعَس. ناصرخسرو. و رجوع به عسعسه شود
