معنی عبقری
- عبقری((عَ بْ قَ))
- بزرگ قوم، نوعی گستردنی از دیبای منقش، قوی، توانا، بهتر و کامل تر از هر چیزی
واژههای مرتبط با عبقری
عبقری
- عبقری
- بزرگ قوم، سَرور، نیکو و نفیس، ویژگی کسی یا چیزی که نیرومندی و زیبایی او شگفت انگیز باشد، عبقر،
برای مِثال به سختی بکشت این نمد بسترم / روم زاین سپس عبقری گسترم (سعدی۱ - ۱۸۶) ، کبکان دری غالیه در چشم کشیدند / سروان سهی عبقری سبز خریدند(منوچهری - ۱۶۵)
عبقری
- عبقری
- رئیس، قوی، مهتر، بهتر و کاملتر
عبقری
- عبقری
- نسبت است به عبقربن انمازبن اراش بن عمرو بن المغوث بطنی از بجیله. (از اللباب ج 2 ص 115)
طبقری
- طبقری
- تبگری تبگچه طبقچه: یکی نیشکر داشت بر طبقری چپ و راست گردید بر مشتری
عباقری
- عباقری
- بپ (غالی نفیس) فریش
عباری
- عباری
- جمع عبری، زنان اشک ریز چشمان پراشک
عبهری
- عبهری
- نرگسی سپید تن منسوب به عبهر، نازک بدن سخت سپید
عبقریه
- عبقریه
- مونث عبقری برجستیگ، ازدایش (نبوغ) مونث عبقری مونث عبقری
عبوری
- عبوری
- عَرضی، مُوَقَّت، اِنتِقالی