معنی عارضه
- عارضه((رِ ض))
- مؤنث عارض، پیشامد، حادثه، بیماری، مرض، جمع عوارض
واژههای مرتبط با عارضه
عارضه
- عارضه
- پیامد، رخداد، ناهنجاری
عارضه
- عارضه
- حاجت، حادثه و پیش آمد
عارضه
- عارضه
- حادثه، بیماری، مرض
عارضه
- عارضه
- بیماری، کسالت، ناخوشی، اتفاق حادثه، رویداد، آسیب، آفت، بلا
عارفه
- عارفه
- دانا، آگاه، مؤنث عارف، آنکه از راه تهذیب نفس و تفکر به معرفت خداوند دست می یابد
عاریه
- عاریه
- عاریت، مصنوعی مثلاً دندان عاریه
معارضه
- معارضه
- مقابله کردن چیزی با چیزی، مقابله کردن، کاری نظیر آنچه طرف مقابل کرده دربارۀ او انجام دادن
عاریه
- عاریه
- چیزی که کسی از کسی موقتاً بگیرد و بعد پس دهد
عارفه
- عارفه
- زن صبور و شکیبا
