معنی ظاهربین
- ظاهربین((هِ))
- آن که فقط به ظواهر امر توجه دارد، آن که قادر به دقت در عمق مسایل نیست
واژههای مرتبط با ظاهربین
ظاهربین
- ظاهربین
- کسی که فقط به ظاهر توجه می کند
ظاهربین
- ظاهربین
- آنکه فقط صورت ظاهر را بیند و از باطن بیخبر ماند. ظاهری. قشری. خُشک
ظاهربینی
- ظاهربینی
- دیدن صورت ظاهر و بی خبر بودن از باطن، عمل ظاهربین
ظاهر بین
- ظاهر بین
- آنکه فقط صورت ظاهر را بیند و از باطن بیخبر ماند، قشتری، ظاهری
ظاهربینی
- ظاهربینی
- دیدن صورت ظاهر و بیخبر ماندن از باطن
ظاهر بینی
- ظاهر بینی
- عمل و حالت ظاهر بین دیدن صورت ظاهر و بی خبر ماندن از باطن. برون نگری
راه بین
- راه بین
- که راه بیند، رهشناس و مجرب که راه بازشناسد:
بپرسید از زال زر موبدی
ازین تیزهش راهبین بخردی،
فردوسی،
گرمرد راهبین شده ای عیب کس مکن
از زاغ، چشم بین و ز طاووس پرنگر،
سعدی
شاهرتین
- شاهرتین
- دهی از دهستان منگور بخش حومه شهرستان مهاباد. دارای 199 تن سکنه. آب آن از رودخانه. محصول آن غلات، توتون و حبوب. شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
گوهربین
- گوهربین
- بینندۀ گوهر. گوهرشناس. مجازاً که نیک را از بد تمیز دهد:
عیب تست ار چشم گوهربین نداری ورنه ما
هریک اندر بحر معنی گوهر یکدانه ایم.
سعدی