زمین هموار. (منتهی الارب) (غیاث اللغات) (مهذب الاسماء). زمین هامون و نرم. (دهار) (ترجمان علامۀ جرجانی). - قاع صفصف، زمین هموار بی گیاه. - قاع صفصف کردن جائی یا شهری، جائی یا شهری را غارت کردن و با خاک یکسان نمودن: کاروان سبزه تااز قاع صفصف کرد ارم صف صف از مرغان روان بر کاروان افشانده اند. خاقانی. چون غلام بخانه رسید سرای خویش چون قاع صفصف خالی یافت. (ترجمه تاریخ یمینی ص 346). ، کنارۀ کوه. (منتهی الارب)
درخت بید ترنگوت، بید، گونه ای بید که آن را بید مشک گویند. یا صفصاف بیض. سپیدار، گونه ای بید که آنرا بید سفید گویند. یا صفصاف رومی. گونه ای بید که آن را بید مجنون خوانند و ساقه های جوانش رو به زمین رشد کند. یا صفصاف صغیر. گونه ای بید که آن را بید علفی یا بید پا کوتاه می نامند. یا صفصاف مشقق. گونه ای بید که آن را بید خشتی نیز نامند (در تداول اهالی شهسوار آن را فوکا و در مازندران آن را فک و در گیلان آن را ویدار نامند
