معنی صحن صحن((صَ)) میان سرای، وسط حیات، فضا، میدان، قدح، بشقاب یا کاسه بزرگ تصویر صحن فرهنگ فارسی معین
صحن صحن کوهی است نزدیک سوارقیه که آب خوش دارد. (منتهی الارب). کوهی است در بلاد سلیم بالای سوارقیه و در آن آبی است که هباءه نام دارد که دهنۀ چاههای بسیاری است که از سوی پائین بیکدیگر راه دارد و آب بعضی در دیگری ریزد و آن آبی پاکیزه و گواراست. (معجم البلدان) لغت نامه دهخدا
