معنی صحراوی
- صحراوی
- منسوب به صحرا، قسمی گرگ آدم خوار
واژههای مرتبط با صحراوی
صحراوی
- صحراوی
- بیابانی کویری منسوب به صحرا، قسمی گرگ آدمخوار
صحرائی
- صحرائی
- بیابانی دشتی خود روی گیاه
صحرایی
- صحرایی
- منسوب به صحرا بیابانی بری، گیاهی که در صحرا روید بری مقابل بستانی
صفراوی
- صفراوی
- زردابی، تند مزاج
صحرایی
- صحرایی
- بیابانی، صحرانشین، ساکن صحرا، پرورش یافته در صحرا مثلاً گل صحرایی، موش صحرایی، کار یا عملی که در صحرا انجام شود
صفراوی
- صفراوی
- مربوط به صفرا، ناشی از صفرا، کنایه از به رنگ زرد، کنایه از تندمزاج، تندخو
صفراوی
- صفراوی
- تندمزاج، زرد رنگ
صحرائی
- صحرائی
- منسوب به صحراء. بیابانی. بری. مقابل بستانی:
نکتۀ او دانه و ارواحست مرغ
دانه زی مرغان صحرائی فرست.
خاقانی.
شبروان چون کرم شب تابنده صحرائی همه
خفتگان چون کرم قز زنده بزندان آمده.
خاقانی.
حلقه کردند او چو شمعی در میان
سجده کردندش همه صحرائیان.
مولوی.
همه دانند که من سبزه خط دارم دوست
نه چو دیگر حیوان سبزه صحرائی را.
سعدی
صحرائی
- صحرائی
- دهی از دهستان تبادکان بخش حومه شهرستان مشهد. دوهزارگزی شمال خاوری مشهد. جلگه. معتدل. سکنه 279 تن. آب آن از قنات. محصول آن غلات، تریاک. شغل اهالی زراعت و مالداری، قالیچه بافی. راه اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)