معنی صالحه
- صالحه((لِ حِ یا حَ))
- زن نیکوکار، عمل نیک، حسنه، جمع صالحات
واژههای مرتبط با صالحه
صالحه
- صالحه
- شایسته، درستکار، نیک، خوب، دارای اعتقاد و عمل درست دینی، مؤنث صالح
صالحه
- صالحه
- کار نیک، زن نیک زن پارسا زن پاکدامن، فراوانی مونث صالح زن نیکو کار، جمع صالحات، عمل نیک حسنه
صالحه
- صالحه
- صالح (زن)، دارای صلاحیت مثلاً دادگاه صالحه
صالحه
- صالحه
- تأنیث صالح. ج، صالحات. رجوع به صالح... شود
صالحه
- صالحه
- قریه ای است بر طریق مالقه در اندلس که بسیاری از بنی قسیعی از اعیان غرناطه در آن سکونت دارند. (الحلل السندسیه ج 1 ص 295)
صالحه
- صالحه
- بنت الملقن. یکی از زنان ماهر در حدیث و اخبار و دختر شیخ نورالدین ابوالحسن علی از احفاد ابن الملقن است. مولد او به سال 795 هجری قمری است و به سال 876 درگذشت. خواهر وی خدیجه بنت الملقن نیز از محدثات معروف است. (قاموس الاعلام ترکی)
مصالحه
- مصالحه
- سازش
صالحیه
- صالحیه
- تیره ای از گروهیان (شیعه) زیدیه پیروان حسن بن صالح بن حی ثوری همدانی که ابوبکر و عمر را رهنمودان راستین می دانستند
صائحه
- صائحه
- مونث صائح ترس، شیون سوک مویه مونث صایح، گریه و ماتم
