معنی صاحب الزمان

صاحب الزمان((~ُ زَّ)): خداوند زمان، صاحب عهد و دوران، لقب امام دوازدهم شیعیان حضرت مهدی ابن حسن (ع)

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

صاحب الزمان: در کشاف اصطلاحات الفنون گویدکه در اصطلاحات صوفیه است که صاحب الزمان و صاحب الوقت و صاحب الحال کسی است که متحقق باشد به جمعیت برزخیت اولی و مطلع بر حقایق اشیاء، و خارج از حکم زمان و تصرفات گذشته و آینده الی الابد. پس زمان ظرف احوال و صفات و افعال اوست و بدین جهت در آن به طی و نشر و در مکان به قبض و بسط تصرف کند، چه او متحقق به حقایق است و طبایع و حقائق در اندک و بسیار و دراز و کوتاه و بزرگ و کوچک یکسان است، زیرا وحدت و کثرت و مقادیر همه عوارضند و آن سان که در (وعاء) وهم در آن مقادیر تصرف تواند کرد همچنین در عقل نیز تصرف کند..

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

صاحب القران: رجوع به صاحب قران شود:
وز دُرّ دری نثار ساز است
شروانشه صاحب القران را.
خاقانی.
نیست غم چون به خواستاری من
خسرو صاحب القران برخاست.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

صاحب الماء: گویا لقبی بوده است مرادف کلمه دریادار. ابن ابی الحدید در داستان صاحب الزنج آرد: فاستأمن الی نصیر صاحب الماء و هو مقیم حینئذ بنهرالمراءه زهاء الفی رجل من الزنج و اتباعهم... (شرح نهج البلاغه ج 2 ص 349)

لغت نامه دهخدا

صاحب زمان: صاحب الزمان زماندار پیشوای دوازدهم گروهیان (شیعیان) مهدی بن حسن ع حجتی که عصر و زمان به وجود او قایم است صاحب العصر صاحب الزمان، امام دوازدهم شیعیان

فرهنگ لغت هوشیار

صاحب زمان: یکی از بزرگان عصر:
مرا از کریمان صاحب زمان
توئی مانده باقی که باقی بمان.
نظامی

لغت نامه دهخدا

واژه‌های مرتبط با صاحب الزمان