معنی صاب

صاب

صاب

هر نباتی را گویند که آن را شیری باشد، یعنی در وقت بریدن و شکستن از آن چیزی برآید سفید، مانند شیر، (برهان قاطع)، درختی است که چون فشرده شود از او هیئت شیر آبی بیرون آید و اگر قطره ای از آن در چشم افتد، در نظر او چنان نماید که از آسمان شهاب سوی زمین می آید و در هوا درافشان شود و منبت او در اقصای بلاد شام است و طعم او تلخ بود، و ابوعبیده از اصمعی روایت کند که طعم صاب و سلع تلخ است و لیث گوید صاب عصارۀ درختی است که طعم او تلخ است، (ترجمه صیدنۀ ابوریحان)، گویند قثاءالحمار است، به تحقیق نوعی از یتوعات است، (اختیارات بدیعی)، و در نسخه ای دیگر از همین کتاب چنین آمده است: صابون الصاره (بجای صاب) و پس از آن آرد: گویند قثاءالحمار و گویند به تحقیق نوعی از یتوعات است، اسم عربی جمیعاشیای بسیار تلخ است و بر قثاءالحمار و بر نوعی از گیاه شیردار بسیار تلخ شامل است، (تحفۀ حکیم مؤمن) : از حلاوت مذاق، حلاوت شهد و شکر را در مرارت صاب و صبر یابد، (جهانگشای جوینی)، باران ریزان، (منتهی الارب)، و به صفاهانی سیب را که تفاح باشد صاب خوانند، (برهان قاطع)
جَمعِ واژۀ صابه، (منتهی الارب)