شیرو، شیرویه که به پدر عاق شد، (از فرهنگ جهانگیری) (از آنندراج) (از برهان) (از انجمن آرا)، نام پادشاهی از پادشاهان ایران (قباد سوم) که پسر خسرو پرویز بود، (از فرهنگ لغات ولف)، نام پسر خسرو پرویز که شیرویه نیز گویند، (از لغات شاهنامه) (از ناظم الاطباء) : به یک هفته زین گونه با رود و می ببودند شادان ز شیروی کی، فردوسی، به نزدیک شیروی رفت آن دو مرد پرآژنگ رخسار و دل پر ز درد، فردوسی، رجوع به شیرویه شود نام یکی از پهلوانان ایرانی که در خدمت منوچهرشاه می بوده، (برهان)، نام یک پهلوان ایرانی در زمان فریدون، (فرهنگ لغات ولف) : سپهدار چون قارن کاوگان سپه کش چو شیروی شیر ژیان، فردوسی نام یکی از پهلوانان توران در زمان تور، (یادداشت مؤلف) : یکی پهلوان بود شیروی نام ... بیامد ز ترکان چو یک لخت کوه شدند از نهیبش دلیران ستوه، فردوسی
چارپایی چینی که دارای بدنی زرد و دهان سیاه می باشد، (ناظم الاطباء)، قسمی از پوشاک اسب که به رنگ این حیوان باشد، (ناظم الاطباء)، در اصطلاح اصطبل (در یراق اسب)، کفل پوش اسب، (یادداشت مؤلف) : دامن ابریسکی ّ شیرکی هست چون این لاجوردی دایره، نظام قاری
