معنی شید

فرهنگ نامهای ایرانی

فرهنگ واژه فارسی سره

فرهنگ لغت هوشیار

شید: نور، روشنایی، آفتاب، خورشید، برای مِثال دِهادِه برآمد ز هر دو سپاه / تو گفتی برآویخت با شید ماه (فردوسی - ۵/۵۶)

فرهنگ فارسی عمید

شید: مَکر، حیلِه، فَریب، اِحتیال، چارِه، تَزویر، تَرب، کَید، ریوْ، خُدعِه، نِیرَنگ، غَدر، نارُو، اِشکیل، شِکیل، رَوَغان، دَستان، تُنبُل، تَرفَند، دِلام، خاتولِه، کَلَک، گُربِه شانِی، سَتاوِه، گول، دُویل، دَغَلی، حُقِّه، قَلّاشی

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

لغت نامه دهخدا

شید: زرق و سالوسی و ساختگی. (برهان). فریب ومکر و حیله و ریا و تزویر. (ناظم الاطباء). مکر و فریب. (غیاث). شارلاتانی. (یادداشت مؤلف) :
بر سرت چندان زنیم ای بدصفات
تا بگویی ترک شید و ترهات.
مولوی.
بس بجوشیدی ندیدی گرمیی
پس به شید آورده ای بی شرمیی.
مولوی.
تا زاهد عمرو و بکر و زیدی
اخلاص طلب مکن که شیدی.
سعدی.
زهد نخواهد خرید چارۀ رنجور عشق
شمع و شرابست شید پیش تو بفروختن.
سعدی.
سوی مسجد آورد دکان شید
که در خانه کمتر توان یافت صید.
سعدی.
گره بر سرِ بند احسان مزن
که این زرق و شید است و تزویر و فن.
سعدی.
حافظ بحق قرآن کز شید و زرق بازآی
باشد که گوی عیشی در این جهان توان زد.
حافظ

لغت نامه دهخدا

شید: هرچه که بدان دیوار را اندایند از آهک و گچ و مانند آن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). گچ. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

واژه‌های مرتبط با شید