شپلق شپلق شاپلاق. شپلاق. صدای سیلی. رجوع به شپلاق شود. آوای زدن با کف دست بر روی یا گردن. تپانچه که اسم دیگرش سیلی است. (فرهنگ نظام). زدنی با آواز بر صورت یا گردن کسی با کف دست: زمانه بین که ز سرپنجۀ ستم هر دم به بیخ گوش نشاطم همی زند شپلق. فوقی یزدی لغت نامه دهخدا
شپلت شپلت پایه، مرتبه، منزلت، سوت، صدایی که با گذاشتن دو سرانگشت میان لب ها از دهان برمی آورند، سافوت، صفیر، شپل، شپیل، سپیل فرهنگ فارسی عمید
شملق شملق گنده پیر کلانسال. (منتهی الارب). زن گنده پیر کلانسال. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). گویند آن با سین (سملق) است. (از اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا