معنی شب زنده دار
- شب زنده دار((~. زِ دِ))
- آن که شب را بیدار ماند. (به جهت عبادت، عشق، دزدی)
واژههای مرتبط با شب زنده دار
شب زنده دار
- شب زنده دار
- آنکه شب را بیدار بماند
شب زنده دار
- شب زنده دار
- ویژگی کسی که شب تا سحر نخوابد و بیدار بماند، ویژگی آنکه تمام شب برای عبادت یا امر دیگر بیدار باشد
شب زنده دار
- شب زنده دار
- قائم الیل. شب بیدار. (مجموعۀ مترادفات ص 221). آنکه شب را بیدار بماند. شب خیز. که شب را به دعا یا پاسبانی به صبح رساند:
دل شب زنده دار زنده شود
قالب مرده سرفکنده شود.
اوحدی.
ساقی چو شاه نوش کند بادۀ صبوح
گو جام زر به حافظ شب زنده دار بخش.
حافظ.
کدام آهن دلش آموخت این آیین عیاری
کز اول چون برون آمد ره شب زنده داران زد.
حافظ.
برون آ که گردون شب زنده دار
گهر بر طبق کرده بهر نثار.
ظهوری
شب زنده دار
- شب زنده دار
- شب باز، قائم اللیل، متهجد، مساهر
شب زنده داری
- شب زنده داری
- عمل شب زنده دار بیدار بودن در شب خود را برای شب زنده داری آماده کردند
شب زنده داری
- شب زنده داری
- بیدار بودن در شب، شب را به بیداری گذراندن
شب زنده داری
- شب زنده داری
- عمل شب زنده دار. شب بیداری. پاسبانی در شب
شب زنده داری
- شب زنده داری
- احیا، بیتوته، تهجد، سهر، شب بیداری، مبیت، مساهرت، یقظه