شهر بنای بلند، عمارت عالی راه فراخ، شاهراه ساری، سار، شاره دستار بزرگ و نازک که مردان هندی دور سر می بندند تکۀ پارچۀ لطیف به عرض یک متر یا بیشتر و به طول شش یا هفت متر که زنان هندی یک سر آن را به کمر می بندند، قسمت پایین آن به شکل دامن از کمر به پایین را می پوشاند و قسمت دیگرش را دور سینه می پیچند و دنبالۀ آن را روی شانه یا روی سر خود می اندازند سار، پرنده ای کوچک و سیاه رنگ و حلال گوشت و بزرگ تر از گنجشک، شارَک، شارو، ساروک، سارَک، سارَج، ساری، ساسَر عنوان عمومی پادشاهان غرجستان، برای مِثال «شار» غرجستان اگر یابد نسیم همتش / خاک آن بقعت کند چون زرّ مشت افشار شار (امیرمعزی - ۳۲۳) نوعی شمشاد که در جنگل های شمالی ایران می روید
شاری. مفردشُراه. (از منتهی الارب). و شراه فرقه ای از خوارج رانامند. وجه تسمیۀ آن ’شری زید اذا غضبه ولج’ یا گفتۀ آنان است به این شرح: اننا شرینا انفسنا فی طاعهاﷲ ای بعناها بالجنه حین فارقنا الائمه الجائره. (ازمنتهی الارب). و در اقرب الموارد وجه تسمیۀ اخیر ازقول جوهری نقل شده است. رجوع به شاری و شراه شود
