معنی سر بردن
- سر بردن((~. بُ دَ))
- مجازاً، تند رفتن
واژههای مرتبط با سر بردن
سر بردن
- سر بردن
- حمل کردن سر بریده، تند رفتن
سر بردن
- سر بردن
- بسر بردن. (آنندراج). طی کردن. گذراندن. انجام دادن:
بسر برده یک ماه سام دلیر
ابا زال و با رستم شیرگیر.
فردوسی.
همه شب به باده تهمتن به می
بسر برد دستان فرخنده پی.
(کک کوهزاد).
اگر بدست پادشاه کامکار و کاردان محتشم افتد بوجه نیکو بسر برد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 386).
- سر در جیب بردن، غروب کردن. رجوع به سر شود
سر بردن
- سر بردن
- عیبی که دست مایه ی نکوهش دیگران بود، سر رفتن، دچار شدن، بی
بسر بردن
- بسر بردن
- حمل کردن چیزی تا بمقصد بردن تا بانتها، بجا آوردن وعده ایفای بعهد، گذراندن زمان سپری کردن وقت روزگار گذراندن، غمخواری کردن، موافقت کردن سازگاری کردن
سر بریدن
- سر بریدن
- جدا کردن سر (انسان و حیوان) از تن گردن زدن ذبح کردن، یا سر بریدن میبرند. گران میفروشند
در بردن
- در بردن
- چیزی یا کسی را ربودن و با خود بردن
سر برزدن
- سر برزدن
- سر برآوردن و روییدن گیاه از زمین یا برگ و غنچه از درخت، سر زدن، برآمدن آفتاب
سر کردن
- سر کردن
- شروع کردن، آغاز کردن سخن، افسانه، گریه، ناله یا شکوه
بسر بردن
- بسر بردن
- گذراندن، سپری کردن وقت، بردن تا به انتها
