معنی ستیغ
- ستیغ((س))
- هر چیز راست و بلند ایستاده، بلندی سر کوه
واژههای مرتبط با ستیغ
ستیغ
- ستیغ
- هر چیز راست و بلند همچون کوه و نیزه، بلندی سر کوه. یا ستیغ خاصره. تاج استخوان خاصره
ستیغ
- ستیغ
- بلندترین تیغۀ کوه، بلندی کوه، سر کوه، تیزی کوه،
برای مِثال تو گفتی کز ستیغ کوه سیلی / فرود آرد همی احجار صد من ، راست، بلند، راست ایستاده مانند ستون و نیزه(منوچهری - ۸۶)
ستیغ
- ستیغ
- اوج، سرکوه، قله، نوک، راست، بلند
متضاد: پا، دامن
ستیز
- ستیز
- مبارزه، نزاع، منازعه
ستیز
- ستیز
- تعصب، جنگ، خصومت، سرکشی، لجاجت
ستیر
- ستیر
- پوشیده، مستور سیر، 61 مثقال
ستیخ
- ستیخ
- هر چیز راست و بلند همچون کوه و نیزه، بلندی سر کوه. یا ستیغ خاصره. تاج استخوان خاصره
ستیم
- ستیم
- خون و چرک و ریمی باشد که در جراحت جمع شود تا نشتر نزنند بیرون نیاید
سریغ
- سریغ
- سپریغ، خوشۀ انگور، خوشۀ بزرگ و پربار، خوشۀ انگور که هنوز دانه هایش نرسیده و درشت نشده، غوره
