معنی سازمان ملل متحد

سازمان ملل متحد

سازمان ملل متحد

مؤسسه ای است بین المللی که از نمایندگان 83 کشور تشکیل میگردد. افزایش روز افزون ارتباطات بین المللی وجود مؤسساتی را برای تنظیم این ارتباطات ایجاب میکند. ازین روی بعد از پایان جنگ اول بین المللی ’جامعۀ ملل’ پدید آمدولی حیات آن جامعه با اشتعال آتش دومین جنگ جهانی بناکامی پایان یافت. از اواسط جنگ دوم دولتهای قوی بفکر روزگار بعد از جنگ افتادند و در مرداد 1320 هجری قمری شمسی (1941 میلادی) سران دولتهای امریکا و انگلیس در یک کشتی جنگی بنام پرینس آوولز در اقیانوس اطلس منشوری مشتمل بر 8 ماده امضا نمودند که بعدها بمناسبت محل امضا به ’منشور اتلانتیک’ اشتهار یافت و دولتهای دیگری نیز با پذیرفتن متن منشور بصف امضا کنندگان آن پیوستند و بدینسان مقدمات تأسیس سازمان ملل متحد فراهم آمد. مفاد منشور اقیانوس اطلس این است که: ’ملتها دارای حقوق استقلال و حاکمیت هستند و آزاد خواهند بود هر یک هر نوع حکومتی رامیخواهند برای خود برقرار سازند’. اصطلاح ’ملل متحد’نامی بود که روزولت رئیس جمهور امریکا پیشنهاد کرد و نخستین بار در اعلامیۀ ملل متحد 10 دی 1320 (اول ژانویۀ 1942 میلادی) بکار رفت، و در طی آن بود که نمایندگان 26 ملت دولتهای خود را متعهد ساختند که باتفاق به جنگ ضد ’محور’ ادامه دهند. ’منشور ملل’ توسط نمایندگان 50 کشور در انجمن مربوط به ’سازمان بین المللی’ که از تاریخ 4 اردیبهشت تا 4 تیرماه 1324 (25 آوریل تا 26 ژوئن 1945 م) در شهر سانفرانسیسکو منعقد بود تنظیم شد. این نمایندگان بر اساس پیشنهادهائی که بوسیلۀ نمایندگان امریکا و انگلستان و روسیه و چین از مرداد تا مهر 1323 (اوت تا اکتبر 1944 میلادی) در محلی مجاور واشنگتن بنام دامبرتن اوکز طرح شده بود بکار پرداختند. منشور ملل متحد در تاریخ 5 تیر 1324 (26 ژوئن 1945 میلادی) بامضا رسید و پس از تصویب پنج دولت معظم (امریکا، انگستان، روسیه، فرانسه، چین) و اکثریت سایر امضاکنندگان سازمان ملل متحد در تاریخ دوم آبان 1324 (24 اکتبر 1945 میلادی) (= روز ملل متحد) رسماً بوجود آمد و نخستین دورۀ اجلاسیۀ مجمع عمومی آن از 19 دی ماه تا 24 بهمن ماه همان سال در لندن و دومین دورۀ آن در مهر و آبان 1325در نیویورک مقر اصلی و دائمی سازمان تشکیل گردید. چند هفته بعد ازتنظیم منشور ملل متحد لهستان نیز آن را امضاء کرد و در سال 1325 (1946 میلادی) چهار کشور دیگربعضویت سازمان پذیرفته شدند. در سال 1326 (1947 میلادی) دو کشور، و در سالهای 1327 تا 1329 (1948 میلادی تا1950م.) سالی یک کشور، و در سال 1334 (1955 میلادی) شانزده کشور و در سال 1335 (1956 میلادی) چهار کشور، و در سال 1336 (1957 میلادی) یک کشور به عضویت سازمان درآمد و بدینسان مجموع اعضاء سازمان ملل متحد به 82 کشور رسید.
اعضاء ملل متحد
آرژانتین آلبانی
اتحاد جماهیر شوروی (سابق) اتریش
اتیوپی (حبشه) اردن اروگوئه
اسپانیا استرالیا افریقای جنوبی
افغانستان اکوادر السالوادر
امریکا (ایالات متحده) اندونزی
انگلستان اوکرائین ایتالیا
ایران (جمهوری اسلامی) ایرلند
ایسلند برزیل برمه
بلژیک بلغارستان بولیوی
پاراگوئه پاکستان پاناما
پرتقال پرو تایلند (سیام)
ترکیه تونس
جمهوری متحدۀ عرب (مصر) چکسلواکی
چین دانمارک
دومینیک (جمهوری)
روسیۀ سفید (بلوروسی) رومانی
زلاند جدید ژاپن سوئد
سودان سیلان شیلی
عراق عربستان سعودی
غنا فرانسه فنلاند
فیلیپین کامبوج کانادا
کلمبیا کوبا کاستاریکا
گواتمالا لائوس لبنان
لوکزامبورک لهستان لیبری
لیبی مالایا مجارستان
مراکش مکزیک نپال
نروژ نیکاراگوا ونزوئلا
هائیتی هلند هندوستان
هندوراس یمن یوگسلاوی
یونان.
هدف ملل متحد: هدف سازمان ملل متحد عبارت است از نگاهداری صلح و امنیت بین المللی، توسعۀ روابط دوستانه در میان ملتها، همکاری بین المللی برای حل مسائل بین المللی اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و بشردوستی و توسعه و تشویق احترام به حقوق بشر و آزادیهای اساسی، بودن مرکزی برای هماهنگ ساختن اقدامات ملتها در رسیدن به این مقاصد مشترک.
اصول اساسی سازمان: سازمان بر اساس برابری حاکمیت همه اعضای خود مبتنی می باشد. کلیۀ اعضای سازمان بایدتعهداتی را که بموجب منشور بعهده دارند از روی حسن نیت انجام دهند. کلیۀ اعضا متعهدند که اختلافات خود را به وسائل مسالمت آمیز و بنحوی که صلح و امنیت و عدالت در معرض خطر واقع نشود تصفیه نمایند. هیچ عضو، در روابط بین الملل خود نباید نسبت بتمامیت ارضی و استقلال سیاسی دولت دیگری متوسل به زور و تهدید گردد و یا دست به اقدامی بزند که برخلاف مرام ملل متحد باشد. همه موظفند به سازمان ملل متحد در موقعی که برطبق مقررات منشور ملل متحد دست به اقدامی میزند همه نوع کمک نمایند و نیز از هرنوع کمک به دولتی که سازمان ملل متحد علیه آن بمنظور حفظ و یا استقرار صلح اقدام مینماید بپرهیزند. سازمان خواهد کوشید تا آنجا که صلح و امنیت بین المللی اقتضاء میکند کشورهای غیرعضو نیز طبق اصول مندرج در منشور عمل نمایند. هیچیک از مقررات منشور سازمان را مجاز نمیسازد در کارهائی که در صلاحیت ملی یک کشور است مداخله کند.
زبان های رسمی: پنج زبان انگلیسی، اسپانیائی، چینی، روسی و فرانسه در سازمان ملل متحد رسمیت دارد. مکاتبات و مذاکرات بزبانهای انگلیسی و فرانسه است و زبان اسپانیائی هم در مجمع عمومی بکار برده میشود.
عضویت: کلیۀ کشورهای مستقل صلح دوست که تعهدات منشور ملل متحد را بپذیرند و بتشخیص سازمان آماده و خواهان اجرای آن باشند میتوانند عضو ملل متحد گردند. مجمع عمومی به توصیۀ شورای امنیت عضویت کشورهای داوطلب را تصویب میکند. و نیز بهمین ترتیب کشوری از سازمان اخراج یا عضویت او معلق میگردد.
ارکان ششگانه سازمان: در منشور ملل متحد شش رکن اصلی برای سازمان پیش بینی شده است: مجمع عمومی، شورای امنیت، شورای اقتصادی و اجتماعی، شورای قیمومت سرزمینهای غیرخودمختار، دیوان بین المللی دادگستری، دبیرخانه.
1- مجمع عمومی
رکن عمده سازمان ملل متحد مجمع عمومی است که در آن همه کشورهای عضو نماینده دارند. مجمع عمومی بمنزلۀ ’مجلس شورای بشری’ است و وظایف آن از این قرار است: مطالعه و توصیه در مورد اصول همکاری بین المللی برای نگاهداری صلح و امنیت و همچنین در اصول حاکم بر خلع سلاح و تنظیم تسلیحات. بحث درباره هرگونه مسئله ای که در صلح وایمنی مؤثر باشد و دادن نظر در مورد آن جز در موقعی که اختلاف یا وضعی مورد رسیدگی ’شورای امنیت’ باشد. بحث و دادن نظر (با رعایت استثنای مذکور در فوق) درهر مسئله ای که در حیطۀ منشور باشد و یا در اختیارات و وظایف هر یک از ارکان ملل متحد مؤثر باشد. فراهم آوردن زمینۀ مطالعه و دادن توصیه درباره پیشبرد همکاری سیاسی بین المللی. توسعۀ حقوق بین المللی و تدوین آن. محقق ساختن حقوق بشر و آزادیهای اساسی برای همه. و همکاری بین المللی در زمینه های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و تربیتی و بهداشتی. دریافت و مطالعۀ گزارشهای شورای امنیت و سایر ارکان ملل متحد. توصیه برای تسویۀ مسالمت آمیز هرگونه وضعی که ممکن است روابط دوستانۀ میان ملل را تیره کند. نظارت بر اجرای قراردادهای قیمومت از طریق شورای امنیت. برگزیدن شش عضو غیردائم شورای امنیت و 18 عضو شورای اقتصادی و اجتماعی و آن عده از اعضای شورای قیمومت که باید برگزیده شوند و مشارکت در برگزیدن قاضیان دیوان بین المللی دادگستری. و انتصاب دبیرکل ملل متحد بنا به توصیۀ شورای امنیت. مطالعه و تصویب بودجۀ ملل متحد و تقسیم بندی سهمیۀ هریک از دولتهای عضو و وارسی بودجه های سازمانهای اختصاصی. تصمیمات مجمع عمومی در مورد مسائل مهم از قبیل توصیه درباب صلح و امنیت و انتخاب اعضای رکنهای سازمان ملل متحد، و قبول و تعلیق و اخراج اعضاء و مسائل مربوط به قیمومت و بودجه به اکثریت دوثلث و در مورد مسائل دیگر به اکثریت نسبی (ساده) اتخاذ میگردد. هر کشور در مجمع عمومی یک رأی دارد که بوسیلۀ رئیس هیأت نمایندگی در صندوق انداخته میشود.
مجمع عمومی سالی یک بار در اواخر تابستان و اوائل پائیز تشکیل جلسه میدهد. اجلاسیه های مخصوص مجمع ممکن است بتقاضای شورای امنیت یا اکثریت اعضای ملل متحد در هنگامی که صلح جهانی تهدید شود و یا عمل تجاوز صورت گرفته باشد فراخوانده شود.
مجمع عمومی کارهای خود را از طریق 7 کمیتۀ عمده خود انجام میدهد: کمیتۀ نخست: سیاسی و امنیت، شامل تنظیم تسلیحات کمیتۀ سیاسی مخصوص (برای کمک به کمیتۀ نخست) ، کمیتۀ دوم: (اقتصادی و مالی) ، کمیتۀ سوم: اجتماعی، انسانی و فرهنگی، کمیته چهارم: قیمومت، شامل سرزمینهای غیرخودمختار، کمیتۀ پنجم: اداری و بودجه، کمیتۀ ششم: حقوقی. بودجۀ ملل متحد برای سال 1958 میلادی بمبلغ 55062850 دلار تصویب شده است.
ارکان فرعی مجمع عمومی: کمیته ای مرکب از نمایندگان همه اعضای ملل متحد بنام کمیتۀ بینابین وجود دارد که در ادوار فترت (فواصل بین اجلاسیه ها) مسائل مؤثر در صلح وایمنی را بررسی میکند و به مجمع گزارش میدهد. از آن گذشته مجمع عمومی گاه بگاه کمیته ها و کمیسیونهای خاص برای رسیدگی بامور بخصوص تشکیل میدهد. تا کنون چنین کمیسیونهائی در مسائل اختلاف یونان با همسایه های شمالی آن، کره، پناهندگان وغیره تشکیل یافته است.
2- شورای امنیت
مؤثرترین و مقتدرترین رکن سازمان ملل متحد است و با توجه به اختیارات وسیع و حساس و عضویت دائم پنج دولت بزرگ جهان در آن، و حق وتوی آنان نفوذ دول بزرگ را درادارۀ امور جهان تثبیت میکند. شورای امنیت از 11 عضو تشکیل میشود. پنج دولت آمریکا، اتحاد جماهیر شوروی، انگلیس، فرانسه و چین عضویت دائم آن را دارند. و شش عضو غیردائمی را مجمع عمومی برای مدت دو سال انتخاب میکند و پس از پایان دورۀ دو ساله نمیتوانند بلافاصله انتخاب شوند. وظایف شورای امنیت عبارت است از نگاهداری صلح و ایمنی بین المللی بر طبق مقاصد و اصول ملل متحد. تحقیق و رسیدگی نسبت به هر اختلاف و یا وضعی که ممکن است بمصادمۀ بین المللی کشد. توصیه در باب راههای تعدیل اینگونه مشاجرات یا شرایط تسویۀ آنها. تشخیص وجود تهدید بر علیه صلح یا عمل تجاوز و توصیۀ اقدامی که باید بعمل آید. دعوت از اعضاء بمنظور اجرای کیفرهای اقتصادی یا بکار بردن تدابیر دیگری غیراز جنگ برای جلوگیری از تجاوز یا متوقف ساخت آن. اقدام نظامی ضدمتجاوز. توصیه برای قبول اعضای جدید و شرایطی که بموجب آنها دولتها بتوانند اساسنامۀ دیوان بین المللی دادگستری را امضا کنند. اجرای وظایف قیمومت ملل متحد در ’مناطق سوق الجیشی’. تقدیم گزارشهای سالانه و مخصوص به مجمع عمومی. شورای امنیت از جانب کلیۀ اعضای ملل متحد که همگی متفقند و با نیروهای مسلح و معاضدت و تسهیلاتی که برای نگاهداری صلح و ایمنی بین المللی لازم باشد در اختیار آن بگذارند دست به اقدام میزند. اخذ رأی در شورای امنیت در کلیۀ مطالب بجز مسائل مربوط بآئین کار بواسطۀ رأی مثبت هفت عضوکه شامل آراء موافق اعضای دائمی باشد بعمل می آید.
این قاعده بنام ’اتفاق آراء دول بزرگ’ و در اصطلاح عموم به حق ’وتو’ معروف است. لیکن هر عضو، چه دائم و چه غیردائم باید از دادن رأی در مورد مسئله ای که خود یکی از طرفین آن دعوی باشد خودداری کند. در مسائل مربوط به آئین نامه تصمیمات شورای امنیت با هفت رأی موافق اعضاء، هر که باشند، اتخاذ میگردد. شورای امنیت همیشه در حال تشکیل است و تعطیل بردار نیست تا بتواند در حفظ صلح مراقبت دائم داشته باشد و بموقع اقدام لازم رامجری دارد. هر عضو شورای امنیت باید در همه اوقات نماینده ای در قرارگاه سازمان ملل متحد داشته باشد. شورا میتواند در صورتیکه بخواهد جلسات خود را جائی غیر از مقر دائمی سازمان ملل متحد تشکیل دهد. شورای امنیت یک کمیتۀ ستاد نظامی مرکب از رؤسای ستاد ارتش پنج عضو دائمی یا نمایندگان آنها دارد که در مورد مسائلی از قبیل نیازمندیهای نظامی برای صلح و امور لشکرکشی شورای امنیت و هدایت نیروهای مسلحی که در اختیار شورا گذاشته شده و تنظیم تسلیحات و یا خلع سلاح ممکنه کمک و اظهار نظر مشورتی میکند. کمیسیون خلع سلاح که در تاریخ 20 دی 1330 (11 ژانویۀ 1952 میلادی) با رأی مجمع عمومی تأسیس شد، زیر نظر شورای امنیت قرار داد و این کمیسیون جانشین کمیسیون نیروی اتمی و کمیسیون تسلیحات (سابق) می باشد و 14 عضو دارد. کمیسیون خلعسلاح وظیفه دارد که طرحهائی برای عهدنامه های مربوط به تنظیم و تحدید و تقلیل متوازن کلیۀ نیروهای مسلح و کلیۀ تسلیحات و منع استعمال کلیۀ حربه های قادر به انهدام دسته جمعی و بازرسی بین المللی مؤثر نیروی اتمی بمنظور تأمین تحریم سلاحهای اتمی و استفاده از نیروی اتمی فقط برای مقاصد صلح آمیز تهیه نماید.
3- شورای اقتصادی و اجتماعی
این شوری زیر نظر مجمع عمومی مرکب از 18 عضو فعالیت میکند. دورۀ عضویت آن سه سال است، و هر سال بجای 6 عضوکه دورۀ عضویتشان بسر می آید اعضای جدیدانتخاب میشوند. وظایف شوری از این قرار است: بررسی و تقدیم گزارش و پیشنهادهائی در مورد مسائل بین المللی اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و تربیتی و بهداشتی و امور مربوط با فراهم آوردن موجبات آنها. تأمین و ترویج احترام و رعایت حقوق بشر و آزادیهای اساسی برای همه. دعوت و تشکیل کنفرانسهای بین المللی و تهیۀ پیش نویس عهود درباب مسائلی که در صلاحیت آن باشد برای تقدیم به مجمع عمومی. انعقاد قراردادهائی با مؤسسات اختصاصی و تعیین شرایط مرتبط کردن آنها با ملل متحد. هماهنگ ساختن فعالیتهای کارگزاریهای اختصاصی بوسیله ٔمشاوره با خود آنها و دادن توصیه به آنها و بوسیله ٔتوصیه به مجمع عمومی و اعضای ملل متحد. شورا از طریق کمیسیونهائی عمل میکند و تاکنون 8 کمیسیون بشرح زیر تشکیل داده است: حمل و نقل و ارتباطات، آمار، اموراجتماعی، جمعیت و نفوس، حقوق بشر، مقام زن، داروهای مخدر، بازرگانی کالاهای بین المللی. همچنین یک کمیسیون فرعی برای حمایت از اقلیتها و جلوگیری از تبعیض و چند کمیسیون اقتصادی ناحیه ای تأسیس گردیده است. صندوق ملل متحد برای بچه ها (یونیسف) که بنا بتصمیم مجمع عمومی در تاریخ 19 آذر 1325 (11 دسامبر 1946 میلادی) دایر شد تا بکودکان قربانی جنگ و بطور کلی به تندرستی بچه ها در تمام جهان مدد رساند. یونیسف برای نگهداری از کودکان و مادران در 90 کشور کمک کرده است. این کمکها بیشتر بمنظور جلوگیری از بیماریهای مالاریا و سل و تراخم و کوفت، و برپا کردن مراکز آسایش مادران و بچه ها و آموزش ماماها و پرستاران، و کمک ببهبود وضع تغذیۀ کودکان و امداد فوری در حوادث سیل و زلزله و سایر مصیبتها بوده است. ادارۀ کل کمکهای فنی دبیرخانه برای کشورهائی که جهت توسعۀ اقتصاد خود به دانش و مهارتهای فنی نیازمندند، وسائل کمک فنی فراهم میسازد. از سال 1338 یک ’وام مخصوص’ بمبلغ صدمیلیون دلار به کشورهای نیازمند اختصاص یافته است. شورای اقتصادی و اجتماعی کمیته ای بنام ’کمیتۀ عقد قرارداد با کارگزاریهای بین دول’ دارد. بوسیلۀ این کمیته قراردادهائی با آن مؤسسات بین المللی بسته میشود.
4- شورای قیمومت
درمنشور ملل متحد ماده ای است که در آن دو اصل برای سرزمینهائی که به مرحلۀ خودمختاری نرسیده اند اعلام شده است: نخست آنکه منافع ساکنان این نواحی بسیار قابل اهمیت است. دوم آنکه دولتهای اداره کننده این سرزمینها برای انجام مأموریت خود متقبل شده اند که در بسط رفاه و پیشرفت مردم سرزمینهای متکی و وابسته و رشد تدریجی ایشان بسوی خودمختاری و تأمین عدالت در حق ایشان و حمایت از آنها در قبال تعدی، و در ترویج صلح وایمنی بین المللی و بسط تدابیر مربوط به آبادانی و تشویق و تجسس علمی و صنعتی مساعدت نمایند.
همچنین دولتهای مسئول ادارۀ مستعمرات تعهد کرده اند که اطلاعات آماری و غیره را در باب شرایط و اوضاع اقتصادی و اجتماعی و تربیتی آن سرزمینها مرتباً در اختیار دبیرکل ملل متحد بگذارند. بعلاوه سازمان ملل متحد یک ’شیوۀ قیمومت بین المللی’ از راه بستن قراردادهای جداگانه قیمومت برای ادارۀ سرزمینهائی که تحت نظارت ملل متحد قرار گرفته تنظیم کرده است. و بهمین جهت این نواحی را ’سرزمینهای تحت قیمومت’ خوانند. منظورهای ’شیوۀ قیمومت’ بقرار زیر است: توسعۀ صلح و ایمنی بین المللی. یاری به پیشرفت مردم سرزمینهای تحت قیمومت بسوی خودمختاری یا استقلال. تشویق حس احترام نسبت بحقوق بشر و تشخیص وابستگی مردم جهان نسبت بیکدیگر. و تأمین رفتار عادلانه نسبت به کلیۀ کشورهای عضو سازمان واتباع آنها در سرزمینهای تحت قیمومت در امور اجتماعی و اقتصادی و تجاری. و نیز رفتار عادلانه در حق اتباع کلیۀ کشورهای عضو سازمان در دستگاه عدالت. شیوۀ قیمومت میتواند شامل سرزمینهائی شود که سابقاً تحت سرپرستی جامعۀ ملل بودند، یا بر اثر جنگ جهانگیر دوم از آلمان و همدستانش جدا شدند، و سرزمینهائی که داوطلبانه شیوۀ قیمومت را پذیرفته اند. هیچیک از کشورهای عضو سازمان ملل متحد را نمیتوان بموجب شیوۀ قیمومت اداره کرد. شورای قیمومت بموجب مقررات، مرکب است از هفت کشور (استرالیا، آمریکا، انگلستان، ایتالیا، بلژیک، زلاندنو، فرانسه) از اعضای سازمان که مأمور ادارۀ سرزمینهائی بشیوۀ قیمومت هستند و دو کشور (اتحاد جماهیر شوروی و چین) از اعضای دائمی شورای امنیت که مأمور ادارۀ هیچ سرزمین تحت قیمومت نیستند و 4 عضو که برای مدت سه سال انتخاب میشوند. وظایف شورا بقرار زیر است: تنظیم پرسشنامه هائی درباره پیشرفت سیاسی و اقتصادی و تربیتی مردم سرزمین های تحت قیمومت، بحث در گزارشهای رسیده از مقامات اداره کننده، وارسی دادخواستهای رسیده با مشاوره با مقامات اداره کننده، سرکشی و بازدید مرتب در مواعد معین با موافقت مقامات اداره کننده. بموجب یازده قرارداد سرزمینهای زیر بشیوۀ قیمومت بوسیلۀ دولتهای معینی اداره میشود: نااورو (استرالیا ازطرف خود و زلاندنو و انگلستان) ، گینۀ جدید (استرالیا) ، روآندا، اورندی (بلژیک) ، کامرون (فرانسه) ، توگولاند (فرانسه) ، سومالی (ایتالیا) ، ساموای غربی (زلاندنو) ، تانگانیکا (انگلستان) ، کامرون (انگلستان). جزایر مارشال و ماریان و کارولین در اقیانوس کبیر که سابقاً تحت سرپرستی ژاپن بودند بنا به تصویب شورای امنیت سرزمین قیمومت سوق الجیشی بشمار میرودکه تحت ادارۀ کشورهای متحد آمریکا قرار دارند.
5- دیوان بین المللی دادگستری
رکن اصلی قضائی سازمان ملل متحد دیوان دادگستری بین المللی است که مقر آن در لاهه پایتخت هلنداست و از 15 قاضی که مستقلاً از طرف شورای امنیت و مجمع عمومی انتخاب میشوند تشکیل میگردد. قضات دیوان بدون توجه بملّیت بر اساس صلاحیت شان انتخاب میشوند، لیکن درعین حال دقت میشود که شیوه های مهم قضائی جهان در دیوان نماینده داشته باشند. قضات مدت نه سال در خدمت دیوان می مانند و ممکن است مجدداً انتخاب شوند و در دورۀ تصدی مقام خود نمیتوانند به شغل دیگری اشتغال ورزند. صلاحیت قضاوت دیوان مشتمل برکلیۀ مسائلی است که دولتها بدان ارجاع میکنند، و نیز کلیۀ موضوعاتی که در منشور ملل متحد و در عهدنامه ها یا مقاولات جاری پیش بینی شده باشد. بعلاوه شورای امنیت ممکن است یک مشاجرۀ حقوقی را به دیوان ارجاع نماید. مجمع عمومی و شورای امنیت میتوانند درهر مسئله قضائی از دیوان رأی مشورتی بخواهند. منابع حقوقی و قانونی که هنگام اخذ تصمیم مورد استفادۀ دیوان واقع میشود از این قرار است: معهودات بین المللی که بعنوان قواعد معمول به، مورد قبول دو طرف دعوی قرارگیرد. عرف بین المللی که دلالت کند بر رسم عمومی که حکم قانون پیدا کرده باشد. اصول عمومی حقوقی که مقبول ملل متمدن واقع شده باشد. تصمیمات قضائی و تعالیم صلاحیتدارترین صاحبنظران ملل گوناگون به عنوان وسیلۀ فرعی تعیین حکم قانون. درصورت لزوم یکی از دو طرف دعوی میتواند از شورای امنیت بخواهد که اقدامات لازم برای اجرای حکم دیوان را تعیین نماید.
6- دبیرخانه
امور اداری گوناگون و وسیع سازمان ملل متحد بوسیلۀ رکن ششم آن یعنی دبیرخانه انجام میشود. این دستگاه در تمام سال مشغول کار و خدمت به ارکان دیگر است و نقشه های مصوب و دستورالعملهای آنها را بموقع اجرا میگذارد. در رأس این دستگاه دبیرکل سازمان ملل متحد قرار گرفته که بتوصیۀ شورای امنیت و تصویب مجمع عمومی به این سمت انتخاب و منصوب میشود و چهار هزار تن کارمنداز ملیتهای مختلف با او همکاری میکنند. وظایف دبیرکل از این قرار است: ریاست کل امور اداری سازمان ملل متحد، توجه دادن شورای امنیت به هر امری که بنظر او ممکن است صلح و ایمنی بین المللی را تهدید کند، تقدیم گزارش سالانه و گزارشهای متمم لازم به مجمع عمومی در خصوص کار سازمان. در تاریخ 11 بهمن 1324 (اول فوریه ٔ1946 میلادی) تریگوه لی وزیر امورخارجۀ وقت کشور نروژ با توافق بین دولتهای غربی و دولت شوروی بمدت پنج سال بعنوان نخستین دبیرکل سازمان ملل متحد برگزیده شد. با اینکه از 9 آبان 1329 (اول نوامبر1950 میلادی) مقام او بمدت سه سال تمدید شد، چون در ماجرای کره مورد سؤظن و غضب دولت شوروی قرار گرفت در 18 آبان 1330 (10 نوامبر 1952) از مقام خود استعفا کرد. در روز 20 فروردین 1332 (10 آوریل 1953 میلادی) داک هامارشولد وزیر امور خارجۀ وقت کشور سوئد بجانشینی او تعیین گردید. روز 3 مهر1336 (26 سپتامبر 1957 میلادی) هامارشولد مجدداًبرای مدت پنج سال از 20 فروردین 1337 (10 آوریل 1958) بعنوان دبیرکل سازمان ملل متحد انتخاب گردید.
دبیرخانه از ادارۀ دبیرکل و ادارات وابسته به دبیرکل بشرح زیر تشکیل میشود: ادارۀ اجرای دبیرکل، ادارۀ امور حقوقی، ادارۀ ممیزی و رسیدگی به حسابها، ادارۀ کارگزینی. همچنین اداراتی که هریک بترتیب به: امور سیاسی و شورای امنیت، امور اجتماعی و اقتصادی، امور قیمومت و اطلاعات رسیده از سرزمینهای غیرخود مختار، امور اطلاعات و تبلیغات، امور کنفرانسها، امور عمومی و امور کمک فنی، رسیدگی میکنند. وظائف و مسئولیتهای دبیرخانه منحصراً بین المللی است. انتخاب کارمندان از روی تقسیم بندی جغرافیائی انجام میگیرد و هریک از کارمندان دبیرخانه صرف نظراز ملیت و تابعیتش یک مستخدم بین المللی است و نباید از هیچ حکومت یا مقام خارج از سازمان ملل متحد دستور بخواهد یا بگیرد، و باید از هرعملی که با سمت او منافات داشته باشد بپرهیزد.
آژانس بین المللی نیروی اتم
این مؤسسه که مقر آن در شهر وین پایتخت اتریش قرار دارد در تاریخ 6 مرداد 1336 (29 ژوئیه 1957 میلادی) بوجود آمد و هدف آن چنین است: توسعۀ نیروی اتم برای مقاصد صلح، بهداشت و پیشرفت و نیکبختی بشر در تمام جهان، نظارت در کمک و درخواست کشورها تا اینکه از هر لحاظ از استفاده از این نیرو بمنظور سوق الجیشی یا تولید اسلحۀ مخرب جلوگیری شود. بودجۀ این مؤسسه 4089000 دلار است که شامل مخارج کمیسیون مقدماتی آن نیز می باشد.
کارگزاریهای اختصاصی
مؤسسات اختصاصی سازمانهائی است که بر اثر قراردادهای منعقده بین دولتها تشکیل میشوند و در امور اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و تربیتی و بهداشتی و دیگر مسائل مربوط وظایفی را برعهده دارند. قرار دادهائی که این مؤسسات را با سازمان ملل متحد مربوط میسازد بوسیلۀ یک کمیتۀ دائمی جزو ’شورای اقتصادی و اجتماعی’ موسوم به ’کمیتۀ عقد قرارداد با مؤسسات اختصاصی’ منعقد میشود. هر قراردادی از یک طرف بتصویب شورا ومجمععمومی، و از طرف دیگر بتصویب رکن مربوط کارگزاری ذینفع میرسد. فعالیتهای این کارگزاریها را شورای اقتصادی و اجتماعی هماهنگ میسازد. تاکنون 11 سازمان اختصاصی با سازمان ملل متحد قرارداد امضاکرده و با آن پیوستگی یافته اند و دو سازمان دیگر پس از طی تشریفات بعضویت سازمان پذیرفته خواهند شد. کلیۀ مؤسسات اختصاصی، باستثنای ’اتحادیۀ جهانی پست’ با برنامۀ توسعۀ کمک فنی همکاری میکنند و نماینده ای در دفتر کمک فنی دارند. اینک گزارشی باختصار از وضع این سازمانها:
1- سازمان بین المللی کار (ایلو) این مؤسسه قدیم ترین سازمان بین المللی است که بتاریخ 12 فروردین 1298 (1 آوریل 1919 میلادی) پس از آنکه اساسنامۀ آن جزو پیمان ورسای پیش بینی شد تأسیس گردید و مقر آن در ژنو از شهرهای سویس قرار دارد و اینک 79 کشور درآن عضویت دارند. هدف این سازمان، کمک به استقرار صلح پایدار بواسطۀ بسط عدالت اجتماعی، و اصلاح وضعو پایه های معاش کارگران و ایجاد ثبات اقتصادی و اجتماعی است. برای تأمین هدفهای فوق، در این سازمان، هم نمایندگان دولتها، و هم نمایندگان کارگران، و هم نمایندگان کارفرمایان بدور هم می نشینند تا مقرراتی درباره مزد و ساعات کار و حداقل سن استخدام و شرایط کار برای طبقات گوناگون کارگران و جبران خسارت کارگران و بیمه های اجتماعی و مرخصی با حقوق و سلامت و امان صنعتی و خدمات کمکی استخدام و بازرسی وضع کارگران تنظیم نمایند. فعالیتهای این سازمان بوسیلۀ سه رکن: ’کنفرانس بین المللی کار’ و ’شورای اداری’ و ’دفتر بین المللی کار’ انجام میگیرد. جلسۀ کنفرانس بین المللی کار، سالی یک بار تشکیل میشود و در آن هیأتهای نمایندگی ملی متشکل از دو نمایندۀ دولتی و یک نماینده از طرف کارگران و یک نماینده از طرف صاحبان کار شرکت میکنند. و وظیفۀ آن تنظیم طرح قراردادهائی برای مبادله بین دولتهاست. هیأت رئیسۀ آن، بنام شورای کار مرکب از 40 عضو است. بیست تن از این عده نماینده دولتها و ده تن نمایندۀ کارگران و ده تن نمایندۀ صاحبان کار هستند (ده تن از هیأت نمایندگی دولتها باید از کشورهای صنعتی باشند). دفتر بین المللی کار (بیت) بمنزلۀ دبیر خانه سازمان است، و بطور مداوم اطلاعاتی جمعآوری و توزیع میکند وبنابه درخواست دولتها در وضع قوانین در خصوص تصمیمات ’کنفرانس’ بدانها کمک میکند و وسائل لازم را برای کمک باجرای مؤثر عهود فراهم میسازد. بودجۀ خالص سازمان بین المللی کار در سال 1958، 7855000 دلار بوده است.
2- سازمان خواربار وکشاورزی ملل متحد (فائو) این سازمان نخستین مؤسسه ای است که بعداز جنگ دوم جهانی، بتاریخ 23 مهر 1324 (16اکتبر 1945) پس از آنکه اساسنامه اش در کوئبک بتصویب رسید تشکیل گردید. و مقر آن در شهر رم پایتخت ایتالیاست. هدف آن: بالابردن پایۀ تغذیه و موازین زندگانی، تأمین اصلاحاتی در کفایت تولید و توزیع کلیۀ محصولات کشاورزی که از کشتزارها و جنگلها و شیلات بدست می آید، بهتر ساختن وضع زندگانی روستائیان، و بدین وسائل کمک بتوسعۀ اقتصاد جهان است. در اجرای این مقاصد سازمان خواربار و کشاورزی به توسعۀ بهره برداری از منابع اساسی آب و خاک جهان کمک میکند و استقرار یک بازار استوار بین المللی را برای کالاهای آن تشویق می نماید و نیز بمبادلۀ جهانی انواع جدید نباتات کمک میکندو روشهای فنی مترقی را در سراسر جهان بسط میدهد و با امراض آفت زای حیوانی مبارزه میکند و وسائل کمک فنی را در زمینه های تغذیه و استفاده از غذا و جلوگیری از فرسودگی خاک و احیای جنگلها و مهندسی آبیاری و بازرسی آلودگی خواربار ذخیره شده و تولید اقسام کودها فراهم میسازد. این سازمانها بوسیله کنفرانسی مرکب از نمایندگان 76 دولت عضو اداره میشود، جلسۀ کنفرانس هر دو سال یک بار تشکیل میشود. در فواصل جلسات کنفرانس ’شورای جهانی خواربار’ بعضویت 24 دولت عضو، امور سازمان را اداره میکند. دبیر خانه بین المللی آن از پنج قسمت فنی: ’کشاورزی’، ’ماهیگیری’، ’اغذیه’، ’جنگلها’ و ’کارهای اقتصادی’ تشکیل گردیده است. بودجه فائودر سال (1959 میلادی) 8500000 دلار بوده است.
3- سازمان تربیتی و علمی وفرهنگی ملل متحد (یونسکو)
این سازمان در تاریخ 12 آبان 1326 (4 نوامبر 1947 میلادی) پس از آنکه 20 کشور امضا کننده آن اسناد قبولی را به دولت انگلستان سپردند تأسیس گردید. و تاکنون 80 دولت عضویت آن را یافته اند و مقر آن در پاریس پایتخت فرانسه جای دارد. هدف یونسکو عبارت است از: کمک به صلح و امنیت و توسعۀ همکاری میان ملل از راه آموزش و پرورش و علم و فرهنگ بمنظور بسط احترام جهانیان بعدالت و حکومت قانون و حقوق بشر و آزادیهای اساسی که بواسطۀ منشور ملل متحدبرای مردم دنیا بدون امتیاز نژاد و جنس و زبان یا دین تأیید گردیده اس-ت.
کنفرانس عمومی یونسکو دو سال یک بار تشکیل جلسه میدهد و هیأت اجرائی آن مرکب از 24 عضو سالی دوبار تشکیل میشود و برنامه های مصوب کنفرانس عمومی را اجرا میکند. بودجۀ یونسکو در سال (1958 میلادی) 22679638 دلار بوده است.
4- سازمان جهانی بهداشت (هو) اساسنامۀ این سازمان بتاریخ 30 تیر1325 (22 ژوئیه 1946) در کنفرانس بین المللی بهداشت که بدعوت شورای اقتصادی و اجتماعی در نیویورک منعقد شده بود بتصویب رسید و در تاریخ 17 فروردین 1327 (7 آوریل 1948) که 26 دولت اساسنامه را تصویب کردند این سازمان بوجود آمد. امروز 85 کشور عضویت آن را دارند و مقر آن در کاخ ملل در شهر ژنو از شهرهای کشور سویس جای دارد و بودجۀ سالانه آن 13500000 دلار است. هدف سازمان جهانی بهداشت ’فراهم کردن حداکثر موجبات بهداشت و تندرستی برای همه ملتها’ است. این سازمان دو نوع فعالیت مشورتی و فنی در زمینۀ امراض ساری و بومی از قبیل: مالاریا، سل، امراض آمیزشی، بهداشت مادران و کودکان و غیره انجام میدهد و نشریات آن در 15 زمینه انتشار می یابد. ’مجمع جهانی بهداشت’ مرکب از نمایندگان کلیۀ کشورهای عضو خط مشی سازمان را طرح ریزی میکند و هیأت مجریه ای از نمایندگان 18 کشور و نیز یک دبیرخانه و کمیته های کارشناسان مأمور اجرای مصوبات مجمع هستند.
5- بانک بین المللی ترمیم و توسعه این بانک بتاریخ 6 دی 1324 (27دسامبر 1945 میلادی) رسمیت یافته و امروز 66 کشور عضویت آن را دارند و مقر آن در شهر واشنگتن پایتخت دول متحدۀ امریکاست و سرمایۀ آن 9 میلیارد دلار تعهد اعضاست که 20 درصد آن (2 درصد طلا و دلارامریکائی و 18 درصد پول رایج ممالک) پرداخت گردیده است. هر کشور قبل از عضویت بانک باید عضویت صندوق بین المللی پول را بپذیرد. هدف بانک عبارت است از: مساعدت در ترمیم و آبادانی کشورهای عضو با تسهیل بکار انداختن سرمایه برای مقاصد تولیدی، تشویق در سرمایه گذاری خصوصی خارجی، تتمیم سرمایه های خصوصی با فراهم کردن وام برای مقاصد تولیدی از سرمایۀ خود بانک و وجوهی که بانک جمعآوری میکند و سایر منابع، حمایت از توسعۀ متوازن تجارت بین المللی و نگاهداری تعادل در موازنه های پرداختی ازراه تشویق سرمایه گذاری بین المللی جهت توسعۀ منابع تولیدی اعضای بانک بین المللی. جمع کل وامهائی که از تاریخ تأسیس تا تاریخ 10 دی 1336 به بیش از 45 کشوراعطاء یا تضمین شده بالغ بر3470 هزار میلیون دلار است. کلیۀ اختیارات بانک به ’شورای مدیران’ مرکب از یک مدیر و یک قائم مقام برای هر کشور عضو تفویض شده است. این شورا معمولا در سال یک بار تشکیل میشود. مدیران بانک اغلب اختیارات خود را به 16 تن مدیران عامل واگذار میکنند و این مدیران ماهی یک بار و در صورت لزوم ماهی چند بار در واشنگتن تشکیل جلسه می دهند و رئیس بانک سمت ریاست بر مدیران عامل دارد
6- مؤسسه همکاری مالی بین المللی این مؤسسه در تیر ماه 1335 (ژوئیه 56) تأسیس شد و به تاریخ اول بهمن 1335 (20 فوریۀ 57) بعنوان یکی از مؤسسات اختصاصی وابسته به سازمان ملل متحد درآمد. و امروز 53 کشور عضویت آن را پذیرفته اند و جمع سرمایۀ مجاز آن 100 میلیون دلار است. و مقر آن در واشنگتن ازشهرهای آمریکاست. اگرچه بانک بین المللی، و صندوق بین المللی پول با این مؤسسه تماس نزدیک دارند، این مؤسسه از لحاظ قانونی واحد مستقلی است و بودجۀ آن ازبودجۀ بانک مجزا است. هدف مؤسسه ’کمک به توسعۀ اقتصادی از طریق تشویق توسعۀ مؤسسات تولیدی در کشورهای عضو مخصوصاً در نواحی عقب مانده’ می باشد. اختیارات این مؤسسه عبارت است از: سرمایه گذاری در مؤسسات تولیدی خصوصی با شرکت و همکاری سرمایه گذاران خصوصی وبدون ضمانت تأدیه از طرف دول در مواردی که سرمایه ٔاختصاصی کافی با شرایط عادله وجود نداشته باشد. اقدام برای تمرکز و دورهم گردآوردن فرصتها برای سرمایه گذاری و سرمایه های خصوصی خارجی و داخلی. مدیریت بهتر ودارای تجربه.
7- صندوق بین المللی پول صندوق بین المللی پول در تاریخ 6 دی 1324 (27 دسامبر 1945 میلادی) بوجود آمد و امروز 66 کشور عضویت آن را پذیرفته اندو مقر آن در واشنگتن است. هدف صندوق از این قرار است: ترویج همکاری پولی و توسعۀ بازرگانی بین المللی، بسط تثبیت ارز و حفظ ترتیبات منظم برای معاملات ارزی در میان اعضا و پرهیز از تنزیل رقابت آمیز بهای ارز، مساعدت در برقراری یک شیوۀ چند جانبۀ پرداختها در مورد معاملات جاری بین اعضاء در رفع تضییقات ارزی که باعث رکود تجارت جهانی است. در اجرای این مقاصد، صندوق ارز به اعضای خود برای تجارت بین المللی طلا میفروشد، و در خصوص مسائل مالی دولتها را راهنمائی میکند، صندوق توصیه های ضد تورم پول نسبت به سرمایه گذاری و اعتبارات بانکی، و خرج پول از طرف دولتها، و مالیات کرده است. همچنین درباب اتخاذ تدابیر مالی و پولی برای کاهش نیاز به تضییقات ارزی تأکید نموده است، و درمواردی که اندوخته های پولی بهبود شایان یافته تسهیل کنترلهای وارداتی را پیشنهاد کرده است. یک شورای مدیران مرکب از نمایندگان 66 کشور عضو و یک هیأت اجرائیه 17 نفری صندوق را اداره میکنند.
8- سازمان هواپیمائی کشوری بین المللی (ایکائو) این سازمان در تاریخ 15 فروردین 1326 (4 آوریل 1947 میلادی) بموجب ’عهدنامۀ هواپیمائی کشوری بین المللی’ که در تاریخ 16 آذر 1323 در شیکاگو تنظیم شده تأسیس گردید. و امروز 72 کشور عضویت آن را دارند و مرکز آن در شهر مونترآل در کشور کانادا قرار دارد. هدف این سازمان ’برقراری و تنظیم قوانین و قواعد بین المللی برای هوانوردی’ است و کشورهای جهان را برای قبول مقررات واحدی جهت امنیت هوائی و همچنین اتخاذ قواعد و مقررات عمومی برای کلیۀ عملیات پرواز تشویق میکند و برای تسهیل مقررات عبور و مرور مرزی هوائی میکوشد و نیز بکار بردن وسائل فنی را که تازه بوجود آمده است تسهیل می کند. تهیۀ طرح پیمانهای هوائی بین المللی با این سازمان است. مجمع ایکائو مرکب از نمایندگان 72 کشور عضو و شورای ایکائو مرکب از 21 عضومنتخب، فعالیت های سازمان را اداره می کنند.
9- اتحادیۀ پستی جهانی (اوپو) این مؤسسه قدیم ترین و بزرگترین و وسیعترین مؤسسه جهانی است که سه چهارم قرن پیش، بتاریخ اول ژوئیه 1875 میلادی بموجب عهدنامۀ پستی که در 9 اکتبر1874 میلادی در شهر برن بسته شد تأسیس گردید و امروز تقریباً کلیۀ ملتهای مستقل و سرزمینهای تحت قیمومت که مجموعاً 96 کشورند عضویت آن را دارند و سالانه 3 میلیارد نامه و بسته طبق مقررات اتحادیه از کشوری به کشور دیگر فرستاده میشود. بر اثر قراردادی همه کشورهای جهان برای مبادلۀ متقابل نامه ها و بسته های پستی بصورت سرزمین واحد و بدون مرزی با یکدیگر متحد و متعهد شده اند که هر کدام محمولات پستی کلیۀ اعضای دیگر اتحادیه رابه بهترین وسیله ای که درمورد پست خود بکار میبرند بسوی مقصد انتقال دهند. یک ’کنگره پستی جهانی’ که معمولاً هرپنج سال یک بار مرکب از نمایندگان 96 کشور عضو منعقد میشود، ویک ’کمیتۀ اجرائی و روابط’ مرکب از 20 عضو منتخب، و یک ’دفتر بین المللی’ مرکب از 20 عضو که مقر آن در شهر برن است امور اتحادیه را اداره میکنند.
10- اتحادیۀ بین المللی مخابرات (ایتو) اتحادیۀ بین المللی ارتباطات دور ابتدا در فاصله دو جنگ جهانی درتاریخ 10 دی 1312 (اول ژانویۀ 1934) بموجب یک عهدنامۀ بین المللی که در 18 آذر 1311 (9 دسامبر 1932) در ’کنفرانس مادرید’ بسته شد، تأسیس گردید. در آن کنفرانس دو گروه از کشورها که عهدنامه های گوناگونی در امور تلگراف و امواج بی سیم داشتند با هم ائتلاف کردند:یکی اتحادیۀ بین المللی تلگراف (بنیاد یافته در 1865 میلادی) دیگر گروه متحد مطابق عهدنامۀ برلن (1906 م). بسال 1947 میلادی در تشکیلات اتحادیه تجدید نظر شد. و ازتاریخ 10 دی 1332 (اول ژانویۀ 1954 میلادی) بموجب عهدنامه ای که در کنفرانس بوئنس آیرس در تاریخ اول دی 1331 (22 دسامبر 1952 میلادی) اختیار شد اداره شده است. امروز 92 کشور عضویت آن را دارند و بعد از اتحادیۀ بین المللی پستی بزرگ ترین تشکیلات جهانی است. و مرکز آن درشهر ژنو از شهرهای سویس است. این اتحادیه سه وظیفه ٔمهم دارد: حفظ و توسعۀ همکاری بین المللی برای بهبود وضع مخابرات. تسهیل و مساعدت برای توسعۀ وسائل فنی و طرز بکار بردن آن، و تعمیم آن برای اینکه همه ملل بتوانند از این وسیلۀ ارتباط استفاده نمایند. و هماهنگ کردن کوششهای ملل برای رسیدن باین مقاصد مشترک.
کوششهای اتحادیۀ بین المللی مخابرات عبارت است از: تعیین طول موجهای ایستگاههای مختلف مخابرات و نظارت بر آن، کوشش در کاهش نرخهای مخابرات، اقدام برای تأمین سلامت و حفظ جان افراد بوسیلۀ همکاری دستگاههای مخابراتی بین المللی، بررسی درباره مسائل مختلف مربوط به مخابرات و توصیه های لازم به کشورهای عضو.
یک کنفرانس که هر پنج سال یک بار مرکب از نمایندگان همه کشورهای عضو منعقد می شود، و یک شورای اداری مرکب از 18 عضو منتخب که هر سال یک بار تشکیل می شود، و یک دبیر خانه عمومی واقع در شهر ژنو فعالیتهای اتحادیه را اداره می کند.
11- سازمان هواشناسی جهانی (ومو) این سازمان جدیدترین تأسیسات بین المللی وابسته به سازمان ملل متحد است. از سال 1878 میلادی سازمانی بهمین نام به علامت اختصاری ’ایمو’ وجود داشت. بعد از جنگ دوم در سپتامبر 1947 میلادی قراردادی در واشنگتن امضا شد و در3 فروردین 1329 (23 مارس 1950م.) سازمان ’ومو’ رسماً بوجود آمد، و در 29 آذر 1330 (20 دسامبر 1951 میلادی) رسماً در سلک مؤسسات اختصاصی سازمان ملل متحد درآمد. و تا امروز 74 دولت و 22 سرزمین بدان پیوسته اند و دبیر خانه آن در ژنو از شهرهای سویس جای دارد. هدفهای ’ومو’ از این قرار است: تسهیل همکاری جهانی برای برقراری شبکه ها و تأسیس ایستگاهها جهت بررسیها و مطالعات هواشناسی، تشویق و ترغیب دولتهای عضو جهت ایجاد وسائلی که بتوان اطلاعات و اخبار هواشناسی را بسرعت مبادله کرد، تشویق برای بسط وتسهیل بررسی های هواشناسی و تأمین همآهنگی انتشار مشاهدات هواشناسی و آمارهای مربوط، تشویق مطالعات و آموزش فن هواشناسی و همآهنگ کردن این مطالعات از نظر بین المللی، تشویق بکار بردن مقررات هواشناسی در هوانوردی و دریانوردی و در کشاورزی و در سایر فعالیتهای عمومی مربوط. کنگرۀ هواشناسی مرکب از 96 عضو حداقل هر چهار سال یک بار تشکیل میشود و مقررات فنی مربوط به طرز عمل و روشهای کلی کار سازمان را معین میکند. کمیتۀ اجرائیه مرکب از 14 عضو مصوبات کنگره را اجرامیکند.
12- سازمان مشورتی بین المللی دریانوردی (ایمکو) این سازمان بموجب عهدنامه ای که در کنفرانس دریانوردی ملل متحد از طرف 35 کشور در تاریخ 15 اسفند 1336 (6 مارس 1958 میلادی) برای امضا آماده گشت پیش بینی شد و در روز 26 اسفند 1336 (17 مارس 58) پس از تصویب آن عهدنامه بوسیلۀ 21 دولت رسمیت یافت. و در 27 آبان 1337 وابستگی آن بسازمان ملل متحد بتصویب مجمع عمومی رسید و نخستین جلسه اجلاسیۀ آن در 16 دی 1337 (6 ژانویۀ 1959 میلادی) در لندن در مقر دائمی آن رسمیت یافت. هدف ’ایمکو’ عبارت است از: ایجاد دستگاهی برای همکاری میان دولتها در رشته ٔمقررات و آئین حکومتی مربوط به جلوگیری از خطرات کشتیرانی، تشویق به رفع اقدامات تبعیض آمیز و تضییقات غیر لازم از طرف دولته