معنی زک
- زک((زَ))
- سخنی که از روی خشم در زیر لب گویند
واژههای مرتبط با زک
زک
- زک
- سخن زیر لب بیماری، لاغر سست کبوک جوجه کبوک (فاخته) راگ زاج
زک
- زک
- سخن گفتن زیر لب از روی خشم و دلتنگی، با خود حرف زدن از سر قهر و غضب، غُر و لُند کردن، ژَکیدن، رَکیدن، زَکیدن، لُند لُند کردن، لُندیدن، غُر غُر کردن، دَندیدن، دَندِش
زک
- زک
- زاج، جسمی معدنی بلوری شکل و به رنگهای سفید، سبز، سیاه و کبود با خاصیت قبض شدید که در آب حل می شود و در طب و صنعت به کار می رود، زاگ، زاک، زاغ
زک
- زک
- چوزۀ فاخته. (منتهی الارب) (آنندراج). جوجۀ فاخته. (از اقرب الموارد)
زک
- زک
- به لغت زند و پازندبمعنی آن باشد که کلمه اشاره باشد. (برهان) (از ناظم الاطباء). هزوارش ’ذاک’، پهلوی ’آن’ (آن) قیاس شود با ذاک و ذلک عربی. (از حاشیۀ برهان چ معین)
زک
- زک
- خود به خود حرف زدن باشد در زیر لب. (برهان). خود به خود حرف زدن است. (انجمن آرا) (آنندراج). و امر به این معنی هم هست که بزک و عوام گویند بلند بضم لام. (برهان). لند و تکلم با خود زیرلب. (ناظم الاطباء). سخنی که از روی خشم در زیر لب گویند. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به ژک و زکیدن شود
زک
- زک
- لاغر. نزار. (منتهی الارب) (آنندراج). مهزول. لاغر. نزار. (ناظم الاطباء). رجوع به مادۀ بعد شود
زک
- زک
- مخفف زاک است و آن جوهری باشد شبیه به نمک. (برهان). مخفف زاک یعنی زاج. (انجمن آرا) (آنندراج). زاک. زاج. (ناظم الاطباء). زگ. زاگ. زاج. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به زاج شود، رنگ سیاه. (ناظم الاطباء)
زک
- زک
- تنگاتنگ رفتن یا جهت سستی و ناتوانی کوتاه گام رفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، دویدن، شتاب رفتن دجاجه، پر کردن مشک را، ریخ زدن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)