نامی، رشد و نمو کننده: علی الحسب الزاکی الرفیع شفیق، (اقرب الموارد)، آنکه در رفاه و نعمت بسر برد، (اقرب الموارد)، مرد پاکیزه و نیکو، (منتهی الارب) از زکو، پاکیزه و نیکو، (اقرب الموارد) : صبا عبیرفشان گشت ساقیا برخیز و هات شمسهَ کرم مطیّب زاکی، حافظ
ابن کامل قطیفی مکنی به ابوالفضائل و ملقب به اسیرالهوی و مهذب هبتی شاعر متوفی 546 هجری قمری است، وی شاعری رقیق الشعر، ادیب و فاضل بود، و این چند بیت نمونه ای از اشعار اوست: عیناک لحظهما امضی من القدر و مهجتی منهما اضحت علی خطر یا احسن الناس لولا انت ابخلهم ماذا یضرک لو متعت بالنظر، در قصیده ای دیگر گوید: عجبت من جفنه بالضعف منتصراً علی القلوب و یقوی و هو منکسر شهود صدق غرامی فیک اربعه الوجد و الدمع و الاسقام و السهر، (از معجم الادباء ج 11 صص 151 - 153)
