معنی ریش تراش
- ریش تراش((تَ))
- اسباب معمولاً برقی برای تراشیدن موی صورت
واژههای مرتبط با ریش تراش
ریش تراش
- ریش تراش
- کسی که موی سر و صورت افراد را اصلاح می کند، تراشندۀ ریش، وسیلۀ کوچک برقی برای تراشیدن موی صورت
ریش تراشی
- ریش تراشی
- عمل ریش تراش. تراشیدن ریش. (یادداشت مؤلف). رجوع به ریش تراش شود
خوش تراش
- خوش تراش
- نیکو تراشیده: بلور خوشتراش مجسمه خوش تراش، خوش شکل زیبا اندام خوش تراش
خوش تراش
- خوش تراش
- ویژگی آنچه خوب تراش خورده است، کنایه از ویژگی آنکه اندام زیبا و متناسب دارد، خوش اندام
خوش تراش
- خوش تراش
- نیکوتراشیده، با هیئت و شکل زیبا چنانکه ساق پایی، خوش شکل. نیک صورت. زیبااندام. قشنگ. (ناظم الاطباء)
عیب تراش
- عیب تراش
- عیب تراشنده. عیب جوینده. عیب نهنده بر دیگران:
چه بلا عیب تراشم، که حسد کم بادا
مشنو عیب زر ده دهی از سیم دغل.
عرفی (از آنندراج)
خوش تراش
- خوش تراش
- شکیل، زیبا، چشم نواز، خوش تراش خورده، خوش تراشیده، خوش ساخت، خوش طرح
نیم تراش
- نیم تراش
- تراشیدن مقدماتی جهت حمل وسایل چوبی، کار نیمه تمام، وسایل
ریش ریش
- ریش ریش
- پاره پاره، چاک چاک، تکه تکه، قاچ قاچ، ریز ریز، تار تار، لَخت لَخت، شَرحه شَرحه
