معنی رهین
- رهین((رَ))
- گرو گذاشته شده، کفیل، ضامن
واژههای مرتبط با رهین
رهین
- رهین
- مرهون، گرو کرده شده
رهین
- رهین
- گروگذاشته شده، مرهون
رهین
- رهین
- لکهنوی. برهان علی خان فرزند معزالدین خان. از شاعران پارسی گوی قرن سیزدهم هجری هند بود. بیت زیر از اوست:
به اظهار غم دوری و عرض حال مشتاقی
زبان فرسوده در کام و حکایت همچنان باقی.
(از فرهنگ سخنوران) (قاموس الاعلام ترکی).
رجوع به فرهنگ سخنوران شود
رهین
- رهین
- درگرو، مدیون، مرهون، مقروض، وام دار، ضامن، کفیل
بهین
- بهین
- مرکب از بهین (بهترین) + آفرین (آفریننده)
شهین
- شهین
- منسوب به شاه، مرکب از شه (شاه) + ین (پسوند نسبت)
رهان
- رهان
- نام یکی از سرداران پارسی در جنگهای باختر
رزین
- رزین
- محکم، استوار، متین، باوقار
مهین
- مهین
- ماه زیبا رو، مانند ماه
