معنی رهرو
- رهرو((رَ هْ رُ))
- سالک، مسافر، عارف، راهرو
واژههای مرتبط با رهرو
رهرو
- رهرو
- سالک و مسافر، راه رونده، راهرو
رهرو
- رهرو
- آنکه به راهی می رود، رونده، راه رونده، در تصوف کنایه از سالک، زاهد، مرید، مسافر
رهرو ازل: در تصوف کنایه از سالک، طالب حق
رهرو آخرت: کنایه از کسی که از دنیا اعراض کرده و روی به آخرت دارد
رهرو سحر: کنایه از زاهد شب زنده دار
رهرو
- رهرو
- درویش، سالک، عارف، راهرو، راهگذر، پی سپار، رونده
شهرو
- شهرو
- آنکه چهره ای چون چهره شاه دارد، نام یکی از اعیان ایرانی در زمان یزگرد پادشاه ساسانی، نام زنی زیبا در منظومه ویس و رامین، از شخصیتهای شاهنامه، نام موبدی دانا و اداره کننده ایران در زمان کودکی شاپور ذوالاکتاف پادشاه ساسانی
وهرو
- وهرو
- خوبروی
مهرو
- مهرو
- ماهرو، آنکه رویی زیبا چون ماه دارد، از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از سرداران بهرام چوبین سردار ساسانی
راهرو
- راهرو
- طی طریق کننده، راه پیما
رزرو
- رزرو
- ذخیره، پس انداز
رهور
- رهور
- راه سپر، فراخ گام تند رو و خوش راه (اسب استر و غیره)
