معنی روع

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

روع: ترس و بیم و خوف و فزغ. (ناظم الاطباء). بیم. (آنندراج) (مهذب الاسماء) (منتهی الارب). ترس. (دهار) (آنندراج) (منتهی الارب). باک. رعب. هراس. اذیب. (یادداشت مؤلف).
- روعاً او طوعاً، به میل یا ترس. از روی ترس یا به میل خود. خواهی نخواهی: تمامت ارکان ملک بنی ایوب امروز روعاً او طوعاً در سلک عبودیت منتظم اند. (تاریخ جهانگشای جوینی).
، جنگ. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

روع: بشگفت آوردن کسی را. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (تاج المصادر بیهقی) ، خوش آمدن. (دهار). از چیزی خوش آمدن. (از المصادر زوزنی) ، فایده دادن: راع فی یدی کذا، یعنی فایده داد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). فایده دادن. (آنندراج) ، ترسیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، ترسانیدن. (ناظم الاطباء) (دهار) (ترجمان جرجانی چ دبیرسیاقی ص 54) (آنندراج) (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الار ب)

لغت نامه دهخدا

روع: دل، (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (منتهی الارب)، نفس، قلب، دل، (یادداشت مؤلف)، جای ترس و بیم، (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (منتهی الارب)، خال دل، (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، سواد قلب، (یادداشت مؤلف)، ذهن و عقل، (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)، (اصطلاح عرفان) روح انسان را به اعتبار خوف و فزع آن از قهر مبدع قهار خود روع گویند، (فرهنگ مصطلحات عرفاء تألیف سجادی)، جَمعِ واژۀ اَروَع و رَوعاء، (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)، رجوع به اروع و روعاء شود، جَمعِ واژۀ رائِع، (ناظم الاطباء)، رجوع به رائع و رایع شود

لغت نامه دهخدا

روع: شگفت انگیز. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) اسم است از اَروَع آنکه ترا به حسن و روشنی منظر یا شجاعت بشگفتی آورد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فرهنگ واژه فارسی سره

فرهنگ لغت هوشیار

واژه‌های مرتبط با روع