معنی رخت کن
- رخت کن((~. کَ))
- اتاقی که در آن لباس از تن درآورند و در جارختی گذارند، جایی از گرمابه که در آن لباس ها را از تن درآورند
واژههای مرتبط با رخت کن
رخت کن
- رخت کن
- اطاقی که درآن لباس خود را بیرون آورند و به رخت آویز آویزان کنند
رخت کش
- رخت کش
- رخت کشنده. که رخت و اثاث بکشد. که اسباب و لباس بکشد. حامل رخت، ستور بارکش. (ناظم الاطباء). نقلیه. (یادداشت مؤلف) : در این نزدیکی چشمه ای است و گازری هر روز به جامه شستن آید و خری رخت کش اوست هر روز در آن مرغزار می چرد. (کلیله و دمنه) ، مسافر. (ناظم الاطباء). کنایه از مسافر. (آنندراج) :
براهی که خواهم شدن رخت کش
ره آورد من بس بود راه خوش.
نظامی.
تا بهر جا که رخت کش باشند
خلق را خوش کنند و خوش باشند.
نظامی
رختکن
- رختکن
- جایی در حمام، ورزشگاه و مانند آن برای عوض کردن لباس
رخ کن
- رخ کن
- دهی از دهستان چناران بخش حومه شهرستان مشهد. سکنۀ آن 86 تن. آب آن از چشمه. محصول عمده آن غلات و بنشن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
رخ کن
- رخ کن
- رخت کن حمام
حرکت کن
- حرکت کن
- بجنب
اختر کن
- اختر کن
- از جای کننده اختر
سخت کش
- سخت کش
- آنکه چیزی سخت (مانند کمان) را تواند کشید، زحمتکش. آنکه مردم را به سختی کشد
هست کن
- هست کن
- بوجودآورنده، موجود: (واین هستیها دورست ازآفریدگار زیراکه او هست کننده هستیهاست)
