رجک رجک رچک. رجغک. آروغ. رجغک و بادی که از راه گلو برآید. (ناظم الاطباء). فواق. باد گلو. آروغ. (آنندراج) (از برهان) : ببندد دهان خود از فرط بخل که برناید از سینۀ او رجک. طیان ژاژخای (از آنندراج). و رجوع به رجعک و رچک و رجغک شود لغت نامه دهخدا
ربک ربک درآمیختن، پختن خرمانک (ربیکه)، در گل انداختن شوریدگی کار کار شوریدگی، سستی ترفند (حیله) فرهنگ لغت هوشیار
رجل رجل مقابل زن، وقتی که بالغ شده محتلم گردد یا از وقتی که متولد می شود اطلاق رجل بر آن گردد، به معنای مرد می باشد فرهنگ لغت هوشیار
