معنی ذبح

ذبح((ذُ بَ)): گزر دشتی، زردک صحرایی، نوعی قارچ، قسمی سماورغ، گیاهی است شیرین و آن را گلی سرخ است و شترمرغ خورد

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

ذبح: بریدنِ سرِ گاو و گوسفند و مانند آن، بِسمل کردن، خفه کردن، خبه کردن، پاره کردن، ذبح شده، سر بریده

فرهنگ فارسی معین

لغت نامه دهخدا

ذبح: مذبوح. سربریده، گوسفندی کشتنی. (مهذب الاسماء). آنچه ذبح کرده شود. چارپائی که ذبح کرده شود. خونریز. کشتار: و فدیناه بذبح عظیم. (قرآن 107/37). من کان له ذبح ٌ.. حدیث، قتیل. ذبح اکبر و ذبیح اکبر، گوسفند که بفدیه اسماعیل بن ابراهیم از بهشت آمد، قربانی عید اضحی

لغت نامه دهخدا

ذبح: گزر دشتی. زردک صحرائی. جزر برّی. حویج وحشی، نوعی سماروغ، گیاهی است خورش نعامه یعنی خوراک اشترمرغ. نباتی است سرخ. (مهذب الاسماء). نباتی است شیرین و خوراکی و آن را گلی سرخ است

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

ذبح: ذمط. ذَباح. سر بریدن گاو و گوسفند و مانند آنها. سر بریدن. گلو بریدن. گلو وابریدن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار). بسمل کردن. کشتن. نحر. تذکیه. شکستن. هبهبه، خبه کردن. خَفه کردن. خَوَه کردن. خنق، پاره کردن. فتق. شق. شکافتن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) ، هلاک کردن، ذبح دَن ّ، سوراخ کردن خم، بزل آن. ثقب، گشودن، ذبح خمر، مباح و حلال و طاهر کردن شراب: ذبح الخمر الملح و الشمس و النینان. یعنی این سه چیز شراب را استحاله و حلال سازد. و در فارسی با شدن و کردن صرف شود: ذبح کردن گوسفند از قفا. قفن

لغت نامه دهخدا

فرهنگ واژه مترادف متضاد

واژه‌های مرتبط با ذبح