ذا ذا دارنده خداوند (از اسما سته) صاحب خداوند دارا مالک ذامال. توضیح: در عربی) ذا (در حالت نصبی استعمال شود ولی در فارسی این قاعده را مراعات نکنند فرهنگ لغت هوشیار
ذا ذا از اسماء اشارت است برای مفرد و مذکر قریب، این مرد، ذو، هذا، و تثنیۀ آن ذان و ذین و جمع آن از غیر صیغه، اولاء باشدصاحب، مالک، دارا، در حال نصب، ذو در حال رفع و ذی در حال جَرّ، رأیت رجلاً ذا مال لغت نامه دهخدا
