معنی دوئل
- دوئل((دُ ئِ))
- جنگ تن به تن بین دو تن به تلافی توهین و اعاده حیثیت
واژههای مرتبط با دوئل
دوئل
- دوئل
- جنگ تن به تن برای تلافی اهانت و اعاده شرف که سابقاً معمول بوده و اکنون موقوف شده است
دوئل
- دوئل
- جنگ تن به تن برای تلافی اهانت و اعادۀ شرف که در گذشته معمول بود
دوئل
- دوئل
- جنگ تن به تن که دو تن به تلافی توهین و اعادۀ حیثیت کنندبا شمشیر یا طپانچه یا شلاق و غیره و این رسم سابقاًدر ممالک غربی معمول بود. (از فرهنگ فارسی معین)
دودل
- دودل
- مردد
دوال
- دوال
- آسره
دویل
- دویل
- مکر و حیله را گویند
دوبل
- دوبل
- دو چندان، دو برابر
دوال
- دوال
- تازیانه که از چرم حیوانات درست می شود، تسمه ستبر
دودل
- دودل
- متردد، شکاک، مردد، متفکر، سراسیمه برعکس یکدله، ارتیاب
