معنی دلفین
- دلفین
- نوعی پستاندار دریایی بزرگ و بسیار باهوش، یکی از صورت های فلکی شمالی
واژههای مرتبط با دلفین
دلفین
- دلفین
- یک نوع ماهی بزرگ و پستاندار که درازی بدنش به سه متر می رسد
دلفین
- دلفین
- نوعی ماهی بزرگ پستاندار به طول سه متر و تیره رنگ سری شبیه خوک و دهانی دارای دندان که در اقیانوس هند و مناطق حاره زندگی می کند آن را برای روغنش صید می کنند، خوکِ دَریایی، خوک ماهی
در علم نجوم از صورت های فلکی شمالی، صلیب
دلفین
- دلفین
- گیاه یکساله یا دائمی از نوع دلفینیوم با خوشه های مارپیچی دراز از گلهای زیبا. انواع یکسالۀ آنرا معمولا زبان درقفا می گویند و گلهای سفید، قرمز، صورتی یا ارغوانی دارد. نوع دائمی آن معمولا گلهای سفید یا کبود می دهد. (از دائره المعارف فارسی)
زلفین
- زلفین
- حلقه پشت در یا صندوق
زلفین
- زلفین
- زُرفین، حلقۀ کوچک که به در یا چهارچوب در می کوبند و زنجیر یا چفت را به آن می اندازند، زُفرین، زوفرین، زورفین،
کنایه از زلف، گیسو
زلفین
- زلفین
- حلقه ای که زنجیر یا چفت را در آن می انداختند، زلف معشوق، زورفین
خلفین
- خلفین
- بصیغۀ تثنیه، مثنی خِلف. (منتهی الارب) (از تاج العروس). منه: ولدت الشاه خلفین، زاد گوسفند سالی نر و سالی دیگر ماده.
- ذات خلفین، تبر دو سر. (منتهی الارب). ج، ذوات الخلفین
خلفین
- خلفین
- بصیغۀ تثنیه مثنی خَلفَ (منتهی الارب).
- ذات الخلفین، تبر دو سر. ج، ذوات الخلفین
الفین
- الفین
- دو هزار. تثنیۀ اَلف در حالت نصب و جر. اَلفان. اَلفَی:
سال سیصد سرخ می خور سال سیصد زردمی
لعل می الفین شهر والعصیر الفی سنه.
منوچهری، القام حَجَر، خاموش گردانیدن کسی را در گفتگو و مخاصمه. (از اقرب الموارد) ، دویدن اسب در رفتار. (منتهی الارب) (آنندراج). تاختن شتر در رفتن. (از اقرب الموارد)