معنی دک
- دک((دَ))
- گدا، گدایی
واژههای مرتبط با دک
دک
- دک
- نصیب و تقدیر، گدائی، مفلس و مبعنی سر بی مو و زمین خشک و سخت فرو کوبیدن، همواراندن هموار کردن، کوبش کوفتن، پس زدن دور راندن دور کردن، ریگستان، توده، انباشتن، ناتوانی از تپ، آب شدن از میان رفتن
دک
- دک
- سر، به ویژه سر بی مو
دک شدن: مثلاً آهسته از جایی بیرون رفتن و ناپدید شدن
دک کردن: مثلاً کسی را به بهانه ای از جایی راندن و بیرون کردن
دَک و پوز: ظاهر شخص
دَک و دنده: بالا تنه
دَک و دَهَن: دهان و قسمت های بیرونی آن
دک
- دک
- سر، رأس
دک
- دک
- ویران ساختن ساختمان و دیوار، کوبیدن، هموار ساختن پستی و بلندی زمین، دفع کردن
دک
- دک
- خشک و خالی، بی آب و علف، بی موی، دغ، لغ، لک
دک
- دک
- پی دیواری که چینه بر بالای آن نهند، پایه، بنیان، محکم، استوار
دک
- دک
- کوفتن، کوبیدن، دق
دک
- دک
- لرزیدن، اعم از سرما یا از خوف یا به طلب چیزی. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی). دیک: دک دک (دیک دیک) لرزیدن، سخت لرزیدن خاصه از سرما
دک
- دک
- جَمعِ واژۀ أدک ّ. (منتهی الارب). رجوع به ادک شود، جَمعِ واژۀ دَکّاء. (اقرب الموارد). رجوع به دکاء شود