معنی دعابه - فرهنگ فارسی معین
معنی دعابه
- دعابه((دَ عّ بِ یا بَ))
- مداعبت، شوخی کردن، لاغ گفتن، شوخی
تصویر دعابه
فرهنگ فارسی معین
واژههای مرتبط با دعابه
دعابه
- دعابه
- مزاح کردن شوخی کردن، مداعبت شوخی کردن لاغ گفتن، شوخی
فرهنگ لغت هوشیار
دعابه
- دعابه
- راندن و دفع. (از اقرب الموارد). دعب. و رجوع به دعب شود، مزاح کردن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). دعب. و رجوع به دعب شود
لغت نامه دهخدا
دعابه
- دعابه
- بازی و مزاح. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). طیبت. مزاح. لاغ. خوش طبعی. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، گفتار مضحک و خنده آور، حمق وحماقت و نادانی. (از اقرب الموارد) ، مورچه ای است سیاه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
دعابه
- دعابه
- مرد بامزاح. (منتهی الارب). شخص بسیار لعب و مزاح، تاء آن مبالغه راست. (از اقرب الموارد). مَزّاح. لوده. دعّاب. و رجوع به دعاب شود
لغت نامه دهخدا
دعامه
- دعامه
- ستون، شاه تیر، پشتیبان، ریش سپید مهتر تیره، چوب چرخ، سامه (شرط) ستون، پایه چوب داربست، بزرگ قوم جمع دعائم (دعایم)
فرهنگ لغت هوشیار
