معنی داروبرد

هاروارد

هاروارد

دانشگاه هاروارد از قدیم ترین بنگاههای فرهنگی امریکاست که در کیمبریج در ایالت ماساچوست واقع است. و در بستن و چند جای دیگر نیز دانشگاههایی مانند آن وجود دارد. در سال 1636 میلادی دادگاه یکی از تحت الحمایه ها برای ایجاد یک کالج چهارصد پوند اختصاص داد. در سال بعد قرار شد به یادبود دانشگاه انگلیسی که بیش از هفتاد تن از افراد برجستۀ این تحت الحمایه از آنجا فارغ التحصیل شده بودند این کالج در ناحیۀ نیوتون تأسیس گردد. در سال 1638م. دانشگاه و همچنین آن ناحیه کیمبریج نامیده شد. در همان سال جان هاروارد (1607- 1638 میلادی). یکی از وزیران پیوریتان و وزیر امور آمریکا که استاد یکی از شعبه های دانشگاه کیمبریج بود در هنگام مرگ نصف سرمایه و املاک خود را که 780 پوند میشد با چهارصد جلد کتاب به کالج بخشید و کالج مزبور در سال 1639 به افتخار این مردهاروارد نامیده شد. تاریخچۀ هاروارد در حقیقت از سال 1640م. آغاز میشود و نخستین جشن فارغ التحصیلی در سال 1642 برگزار شد. بر سر در این دانشگاه لوحه ای نصب شده که چنین است: ’چون خداوند به سلامت ما را به سرزمین نیوانگلند رسانید و خانه های خود را ساختیم برای زندگانی خود وسایلی برانگیختیم و جاهای مناسبی برای پرستش پروردگار بنا کردیم و یک دولت غیرنظامی پی افکندیم. آرزوی دیگری که به دل داشتیم و به دنبال آن بودیم، تعلیم و تربیت بود که خوشبختی از پی داشت. نمی خواستیم که دیو بیسوادی درکلیساهای ما بجا ماند و کشیشان ما در تاریکی به سر برند’. بنابه منشور مورخ 1650 میلادی دانشگاه برای پیشرفت علم، هنر و ادبیات به آموزش جوانان انگلیسی و بومی اختصاص یافت. دومین ساختمان دانشگاه (کالج بومیان) در سال 1654 بنا شد و در آن انتشارات و مطبوعات دانشگاه که از سال 1638 تا آن موقع در کاخ رئیس جمهور بود تأسیس یافت. و به گمان نزدیک به یقین میان سالهای 1661 و 1663 ترجمه کتاب مقدس به زبان بومیان آن سرزمین توسط جان الیوت در همین جا چاپ شد. عده زیادی از بومیان دانشجو بودند، ولی یکی از آنها به نام کالب شیشاتیوموک در سال 1665 میلادی درجۀ لیسانس گرفت. با کمکهای شایانی که دانشگاه برای پیشرفت هدف خود از خارج گرفت در همان اوان تأسیس اهمیتی پیدا کرد، منشور 1650 تا سال 1707 میلادی مرجع اساسی و تغییرناپذیر ادارۀ دانشگاه به شمار میرفت. بنابراین منشور سازمانی مرکب از یک رئیس و یک خزانه دار و پنج استاد به طور رسمی مقررات اداری دانشگاه را وضع میکردند و وجوه را به مصرف میرساندند. این سازمان بوسیلۀ هیئت ناظرانی که در سال 1642 تأسیس شده بود کنترل میشد. بتدریج اوضاع و احوال ایجاب کردکه هیئت اداره کننده دانشگاه از معلمان مقیم آن تشکیل شود. و امروز دانشکده های مختلف هیئتهای قانونگذاری دارند که مستقیماً نظم و آرامش دانشجویان را مراقبت میکنند. هیئت ناظران در ابتدا از نمایندگان مشترک ایالت (دولت) و کلیسا تشکیل شده بود. دولت که مؤسس و مدیر کالج بود سازمان هاروارد را یک بنگاه دولتی می دانست و در این باره کشمکشهای تعصب آمیزی هم بود که سرانجام به نفع دانشگاه منتهی گردید و در سال 1865 میلادی بستگی دانشگاه با دولت بیش از پیش شد. با اینکه دانشگاه مزبور از همان آغاز به طور خصوصی اداره میشد در سال 1824 آخرین کمک مستقیم دولت بدان قطع شد و بعدها کمک دولتی به موزۀ آگاسیز داده شد، ولی پس از چندی این کمک به دانشگاه بازگشت. نخستین گردانندۀ کالج طبعاً کلیسا بود، ولی تغییراتی که در هیئت ناظران داده شد ابتدا دانشگاه رااز زیر کنترل روحانیت و سپس از قید سیاست آزاد کرد. از سال 1865 هیئت مدیرۀ دانشگاه از بین فارغ التحصیلان سابق آن برگزیده شد و کنترل دانشگاه را به طور کامل به عهده گرفت. در نیمۀ دوم قرن هفدهم میلادی هنگامی که اتحاد میان پیوریتان ها از نظر سیاست و مذهب عملی شد بار دیگر عقاید روحانیان انجیلی در عقاید مذهبی دانشگاه اشکالاتی پدید آورد. افراد محافظه کار بار دیگر به سراغ هیئت ناظران رفتند. تاریخ این کالج از سال 1673 تا 1728 میلادی بسیارپرآشوب بود، از علل کشمکشها یکی تأسیس دانشگاه ییل بوسیلۀ محافظه کاران نیوانگلند بود که به دنبال شکست خود در ادارۀ هاروارد دست به تأسیس این دانشگاه زدند. نخستین رئیس هیئت مدیره در سال 1792 انتخاب شد و در سال 1805 مرد موحدی به سمت استاد الهیات این دانشگاه منصوب گردید. در سال 1843 هیئت ناظران به ریاست یک روحانی و مرکب از اشخاص برجسته ای آغاز به کارکرد. در سال 1886 حضور در عبادتهای کلیسا از صورت اجبار خارج شد. بدین ترتیب با تغییراتی که در هارواردپدید آمد از مسیر فکر بنیان گذاران خود خارج شد، دانشگاه هاروارد و فارغ التحصیلان آن بستگی کامل با پیشرفت فکری مردم ایالات متحده دارد و بخصوص در زمینۀ ادبیات اشخاصی، مانند: انکریز ماتر، کاتن ماتر و ساموئل سوال و دیگران سهم مهمی داشتند. بسیاری از شخصیتهای بزرگ علمی، مانند: ادامس و دیگران در این دانشگاه تدریس میکردند و نامورانی، چون: رالف والدو امرسن، الیور وندل هولمس، هنری توریو، جیمز راسل لول، هنری جیمز و هنری آدامس از آن دانشگاه فارغ التحصیل شده اند. و از فارغ التحصیلان دانشکده اشخاص دیگری، مانند: رابرت فراست، الیوت و رابینسون را میتوان نام برد. سازمان هاروارد ازسال 1869 میلادی به صورت یک دانشگاه تمام معنی درآمد