معنی دارالخلافه
- دارالخلافه((خِ فَ))
- شهر محل اقامت خلیفه اسلام، پایتخت سلطان
واژههای مرتبط با دارالخلافه
دارالخلافه
- دارالخلافه
- سرای خلیفه، مرکز خلافت، جای اقامت خلیفۀ اسلام، در دورۀ قاجاریه پایتَخت، شهری که مرکز سیاسی یک کشور و محل اقامت پادشاه یا رئیس جمهوری و هیئت دولت باشد، تَختگاه، عاصِمِه، سَوادِ اَعظَم، دارُالمُلک، دارُالسَلطَنِه
دار الخلافه
- دار الخلافه
- پایتخت سرای خلفیه، شهر پایتخت خلیفه (چنانکه بغداد را دار الخلافه می گفتند)، سرای شاه قصر سلطنتی: (پیش از وفات ملکشاه در بازار (پیش از وفات ملکشاه در بازار اصفهان آنجا که امروز ندرسه ملکه خاتون است دارالخلافه ساخت و او را آنجا بنشاند)، پایتخت سلطان (چنانکه تهران را در عهد قاجار دارالخلافه می گفتند) جای اقامت پادشاه، پایتخت
دارالضیافه
- دارالضیافه
- مهمانسرا خوراکده جایی که در آن از مهمانان پذیرایی کنند مهمانخانه مهمانسرای
دارالضیافه
- دارالضیافه
- جای پذیرایی از مهمانان، جایی که در آن مهمانان را پذیرایی کنند، مهمان خانه، مهمان سرا
دارالضیافه
- دارالضیافه
- مهمانخانه. جای پذیرایی از مهمان. (ناظم الاطباء). مضیف